Algemeen - Onzekerheid!!

[juf_esther]

Hallo alllemaal,

ik loop op dit moment stage in groep 6/7. Ik ben net twee weken bezig (we moeten maar 4 weken) En ik heb onlangs mijn tussenbeoordeling gehad en die was over het algemeen niet echt voldoende.. Het komt dus vooral door onzekerheid, mijn mentrix vind me daardoor ook erg passief en ik neem te weinig initiatief volgens haar.

Ik moet dus aan die onzekerheid werken, maar ik weet niet hoe!! Ik heb echt geen idee. Ik heb er cursussen voor gedaan op de Pabo en ik dacht echt dat het beter ging, maar blijkbaar niet goed genoeg!

Nu heb ik dus een groot probleem, want ik heb nog maar 2 weken en ik denk echt niet dat ik het red in die tijd. We hebben het ook niet heel uitgebreid besproken, ik heb geen hele concrete tips waar ik aan kan werken. En ik vind het ook een lastig onderwerp om over te praten dus als ik ineens onverwacht er een vraag over krijg, klap ik dicht en zeg ik niet veel meer. Dus erover communiceren is ook een probleem!

Kunnen jullie mij aub helpen?? Want ik zie het echt even niet meer zitten, voel me er ondertussen echt heel vervelend door en ben bang dat ik het allemaal niet haal!
Hoop dat jullie tips voor me hebben.

Groetjes Esther

[Geoffrey]

Onzekerheid is echt niet zo raar in je stage. Soms kun je echt het gevoel hebben dat je helemaal niet meer weet wat je moet doen, of je hebt de bekende kriebels in je buik als je een les moet geven. Dat hebben we allemaal. Maar als het een belemmering gaat worden tijdens je stage, dan moet er wel wat aan gebeuren.

Probeer eens antwoord te geven op de volgende vragen:

- Hoe kijk jij tegen de kinderen aan, en hoe kijken zij volgens jou tegen jou aan?
- Op welke momenten voel jij je het meest onzeker? Of: waar voel jij je het meest onzeker over?
- Wat zijn volgens jou je sterke kanten in je stage?
- Wat zijn, naast die onzekerheid, de dingen waar je echt problemen mee hebt?
- Hoe kijk jij over het algemeen naar jezelf als stagiaire?
- Is die onzekerheid reëel of is het gewoon een gevoel waar geen reden voor is?

Op basis van je antwoorden kunnen we je wat gerichter helpen denk ik. Neem dus goed de tijd om hierover na te denken, dan zullen wij (ik in ieder geval) goed de tijd nemen om met je mee te denken. Succes!

[juf_esther]

Hoi,

Bedankt voor je snelle reactie! Ik zal je vragen zo goed mogelijk proberen te beantwoorden!

- De klas is echt super, hele rustige lieve kids! Ik kan daar echt superveel bezig met mijn eigen leerdoelen enz. Ze zijn altijd even enthousiast!
- De kids vinden het volgens mij wel leuk dat ik er ben hoor. Ze doen dus heel enthousiast mee met de lessen en ze komen veel naar me toe kletsen over allerlei dingen of me dingen vertellen. Ook met het project wat ik met ze moet doen vanuit de Pabo zijn ze heel goed bezig en zijn ze heel enthousiast over. Ik denk dus dat de kinderen er wel een positief beeld van hebben dat ik daar ben.
- Ik voel me het meest onzeker met vakken als bv Engels, drama, muziek, omdat ik dan Engels moet praten voor de kinderen (maar heb het wel gedaan en het was echt superleuk!!). Ik voel me het meest onzeker als ik een beetje maf moet doen voor de groep ofzo en dan helemaal als mijn mentrix in de klas is. Ik heb niet eens het gevoel dat ze op mijn vingers kijkt, maar toch heeft dat echt wel invloed. Toen ik bv Engels gaf en zij kwam even binnen praatte ik Nederlands en toen ze weg was weer Engels.
Ik geef dus alle lessen op een standaardmanier, zo gauw er iets meer bij komt kijken voel ik me heel onzeker. Verder voel ik me heel onzeker naar mijn mentrixen toe. Ik wil best meer initiatief tonen, als t aan mij ligt doe ik de hele dag alles zelf, maar ik moet toch ook rekening houden met hen!! Het communiceren hierover met mijn mentrix gaat ook niet goed, want ik klap dus steeds dicht en zeg dan niets meer..
- Mijn sterke kanten zijn volgens mij: pedagogische dingen, contact met de kinderen, contact met het team, bewegingsonderwijs geven, uitleggen..
- Dingen waar ik echt problemen mee heb: Over het algemeen komen de dingen waar ik echt problemen mee heb allemaal voort uit die onzekerheid, maar tijdens deze stage is dat dus t communiceren met mijn mentrix (terwijl ze superaardig is en we t heel goed met elkaar kunnen vinden!), veel vertellen bij de verschillende vakken, conseuqent zijn (maar gaat nu wel beter!). Verder eigenlijk niet echt bepaalde dingen.
- Hoe ik naar mezelf kijk als stagiaire: Volgens mij kan ik het best wel, maar laat ik me giganstisch tegenhouden door die onzekerheid. Daardoor gaat ook het communiceren niet goed, ben ik totaal niet mezelf.. Het speelt gewoon door in alles. Verder vind ik het wel superleuk om les te geven en wil ik niets anders!! Ik heb dus 2 mentrixen en dat is best onduidelijk en verwarrend, dus het ligt niet allemaal aan mijzelf denk ik.
- Ik weet dat onzeker zijn nergens voor nodig is. Meestal is het voor de tijd, dat ik mezelf dan bang maak. Als ik de vakken geef en het eenmaal gewoon doe gaat het vaak heel goed en is er niets aan de hand!
Behalve dan dat ik wel merk ik de dingen die ik zeg en doe dat veel dingen uit die onzekerheid voortkomt..

Naja dit was het dan! Best moeilijke vragen hoor! Ik hoop dat je er wat mee kunt! Als je nog meer wilt weten dan zeg maar hoor..

Heel erg bedankt he!

Groetjes Esther

[Boompje]

Wat vervelend voor je dat je je zo laat beinvloeden! Misschien is het een idee om je bovenstaande berichtje een suit te printen en mee te nemen naar je mentrix, dat geeft al een aanleiding tot een gesprek! ALs je hierover kunt praten met je mentrix, kan zij (of in dit geval kunnen zij) jou helpen met je onzekerheid.
Zelf denk ik dat het goed is om de lessen die je geeft tot in de puntjes voor te breieden. Dus alles van tevoren uitdenken, zelfs dat wat je op het bord wilt schrijven al van tevoren doen etc. Zo kun je helemaal op je eigen kunnen vertrouwen en kun je zien dat het lesgeven je best aardig af gaat. Natuurlijk zullen er altijd wel leerpunten blijven, maar het belangrijkste is nu dat je gewoon een goed gevoel aan het lesgeven overhoudt, waardoor je onzekerheid misschien wat minder wordt!

Nou meid, succes ermee en laat het ons weten als wij wat voor je kunnen betekenen!

[juf_esther]

Hoi!

Heel erg bedankt voor je bericht!!
Ik weet niet of ik dit zo durf te laten lezen hoor :-\
Ik vertel nooit echt wat ik voel en denk, alleen schrijven lukt inderdaad wel.. Maar staat het niet raar als ik dit laat lezen?

Bedankt voor je lieve reactie! Doet me goed dat jullie zo met me meedenken, want ik weet het zelf echt niet meer!!

Groetjes Esther

[juf an1ta]

[Geoffrey]

[juf an1ta]

[Geoffrey]

[quote author=juf-esther link=board=9;threadid=7147;start=0#msg64874 date=1099220259]
Ik vertel nooit echt wat ik voel en denk, alleen schrijven lukt inderdaad wel.. Maar staat het niet raar als ik dit laat lezen?
[/quote]

Geloof het of niet, maar dít herken ik ook. Ik ben namelijk net zo. Tijdens mijn 3e jaar was er een lange periode dat ik persoonlijk totaal niet lekker in mijn vel zat, en dat had invloed op alles: mijn studie (enorme studieachterstand, problemen op mijn stage, etc.). Maar ik durfde daar niet over te praten, en hield gewoon vol dat alles goed met me ging. Dat heeft me echt heel erg opgebroken, tot het moment dat ik in een lange e-mail alles aan mijn stagementor (die zo aardig was dat ik hem bijna als vriend zag) verteld heb. Hij heeft me toen opgebeld en me verteld dat hij er alles aan zou doen om me te helpen. We hebben nieuwe doelen voor de stage uitgedacht, rustmomenten ingebouwd en samen de PABO ingelicht en zo ben ik weer een beetje uit dat dal geklommen. Ik heb dit verhaal nog nooit op dit forum verteld, maar aangezien jij dezelfde blokkade hebt als ik om dingen te bespreken, vind ik het wel belangrijk om dit met je te delen. Het lucht echt enorm op als je het gewoon vertelt en bespreekbaar maakt (of opschrijft), en als ik lees hoe jij je mentrix beschrijft, weet ik zeker dat ze net zo zal reageren als mijn stagementor.

[marjan]

Volgens mij wordt jouw onzekerheid versterkt door jouw coach, die bij jouw lessen aanwezig is. Ik heb het idee dat het je veel makkelijker zal afgaan wanneer je alleen met de groep bent, zonder coach erbij. Nu heb je steeds het gevoel dat er iemand op je let en kijkt of je het wel goed doet. En blijkbaar beïnvloed dat jouw gedrag. Heel logisch hoor.

Ik denk dat je een voor jou moeilijk les, zoals Engels, eens moet gaan geven zonder je coach erbij. Ik vind dat je dat best aan haar kunt vragen. Het is om erachter te komen hoe je bent als jouw coach er niet bij is. Waarschijnlijk ben je dan minder onzeker en merk je dat je het eigenlijk heel goed kunt. Omdat je weet dat je het kunt, zal het de volgende keer misschien minder eng zijn als je coach er weer bij zit.

[juf_esther]

Hoi!

Wat veel reacties, echt heel tof!

Ik beantwoord iedereen even:

Juf Anita: Tijdens die cursussen heb ik wel veel geleerd en veel tips gekregen, maar op de een of andere manier lukt het niet om die dingen nu toe te passen. Meestal merkten mensen die onzekerheid ook niet zo aan mij, maar op de een of andere manier zien zij het behoorlijk..
De lessen inderdaad zo precies voorbereiden zou ik nog kunnen proberen! We hoeven nu geen formulieren meer in te vullen, waardoor ik het minder uitgebreid voorbereid, maar misschien moet ik inderdaad nog een tijdje die dingen invullen. Mijn mentrix en ik gaan niet heel bewust ervoor zitten om dingen te bespreken. Ze stelt vaak ineens zo'n vraag tussendoor (tussen de middag of na schooltijd), vaak komt dat onverwacht, ik merk dat ik daar ook wel moeite mee heb.. Dan weet ik niet wat ik moet zeggen. Ik kan dus wel dingen opschrijven, maar die gesprekken komen er niet. Zij doet het niet en ik dan ook niet.. Ik weet wel dat mijn mentrix het beste met me voorheeft enz, ik vind haar ook superaardig! Thanx voor je adviezen!!

Geoffrey: Echt super dat je zo met me meedenkt! Ik geef in principe al hele dagen zelf. Maar dat wat er nu is, zoals het nu gaat blijft zo en het gaat niet vooruit. De klas is inderdaad echt super, het ligt ook niet aan de school, klas of mentrixen.. Ze vertelde laatst inderdaad dat je gewoon op je gezicht moet gaan, dat je daar alleen maar van leert. Ik wil ook heel graag met haar praten, maar dat lukt niet!! Ik heb het al een paar keer geprobeerd maar ik klap echt dicht steeds. En onderussen gaan de dagen voorbij en verandert er niets!
Ik krijg waarschijnlijk verlenging en dat voelt echt als falen! Ze heeft wel al eerder gezegd dat ze me echt wil helpen enz, maar ondertussen worden er geen concrete dingen afgesproken!
Wat vervelend dat je je toen zo voelde, maar wat supergoed dat je het op deze manier aangepakt hebt!! En wat goed dat het daardoor weer beter ging. Ik voelde me heel goed toen ik aan de stage begon, maar voel me nu heel vervelend door de hele situatie. Ze zou me inderdaad wel helpen, denk dat ze nu niet doorheeft hoe erg ik het vind en hoe erg ik ermee zit. Maar ik wil wel praten, maar het lukt echt niet, dus weet niet wat ik dan moet doen!

Boompje en juf Anita: Ik weet niet of ik dit wel durf te laten lezen hoor! Het gaat heel erg over gedachten en gevoel en daar heb ik het eigenlijk nooit over, vind ik erg lastig. En ik ben inderdaad heel bang dat ze het stom/dom vind als ik het laat lezen!

Marjan: Je hebt wel gelijk hoor, ze is laatst ook de hele dag uit de klas gegaan en toen ging het wel een stuk beter, maar ze kan natuurlijk niet altijd wegblijven. En eigenlijk is t onzin vanuit mij dat ik haar zo zie, want ze veroordeelt me echt niet de hele tijd om wat ik doe..

Heel erg bedankt voor alle lieve reacties!! Meerdere tips zijn ook nog steeds welkom hoor, ik ben er nog steeds niet uit wat ik moet doen! En wat ik ook doe, veel nut heeft het niet want ik heb nog maar 2 weken!! Zonder de verlenging dan..

Groetjes Esther

[Doornroosje]

Je loopt ergens tegenaan, wat ik heel erg herken!
Je hebt gewoon een vaste afspraak nodig om te bespreken, en niet zomaar her en der tussendoor.
Alleen al daardoor voel jij je opgejaagd tijdens gesprekken met je mentrix.

Denk je dat je dat durft te vertellen en overleggen met je mentrix, of desnoods te mailen...?
Dat je uitlegt dat je het heel fijn zou vinden om vaste tijden na school te hebben, om te evalueren, en dat je daarvoor echt een uur nodig hebt, omdat je je vreselijk opgejaagd voelt door tijdstekort en gesprekjes tussendoor.
En dat het dan belangrijk voor je is, dat die tijd helemaal alleen voor jou is, en niet dat er collega's en telefoontjes tussendoor komen.

Mogelijk schrijf je na zo'n gesprek een verslag, waarin je ook kwijt kan hoe je het gesprek vond verlopen, was er genoeg aandacht voor je , kreeg je antwoorden op je vragen.
Dit verslag mail je naar je mentrix, en ook daarover praat je , maar dan een half uurtje.

Het zijn maar ideetjes, maar vaste afspraken en duidelijke tijdsafspraak kunnen jou wel helpen denk ik, in het contact met je mentrix.
Heel veel succes!

[juf_esther]

Hoi Doornroosje,

Thanx voor je advies!
Ja het zou me inderdaad veel fijner lijken als we afspraken maken over het nabespreken en dergelijke! Inderdaad, nu gaan de dingen even tussendoor of komt er weer een collega binnen en dat vind ik erg lastig! Vaak komen die vragen ook onverwacht, terwijl ik met iets anders bezig ben en weet ik niet wat ik moet zeggen.
Ik weet niet of ik dat durf te zeggen/vragen, want we hebben dus niet echt gesprekken dus wanneer moet ik dat dan doen en ik weet niet hoe ik moet beginnen (ja ik ben echt een watje hoor! )
Ik wil ook niet tot last zijn dus denk dan altijd dat als zij die gesprekken niet zo plant dat ze dat dan wel niet zal willen..

Groetjes Esther

[Geoffrey]

Hoi Esther,

Ik snap dat je het moeilijk vindt om erover te praten. Ik denk dat je veel beter een mailtje of brief kunt opstellen waarin je alles duidelijk verwoordt. Dat kun jij zo te zien erg goed, en dan weet je zeker dat alles er zo staat zoals het moet staan. Dan is het veel makkelijker om erover te praten.

[juf_esther]

Hoi,

Ja je hebt wel gelijk!!
Maar dat durf ik nooit te geven denk ik! En haar mailadres heb ik niet.. Wel haar telefoonnummer, maar ik kon haar steeds niet bereiken en wil ook niet in haar weekend bellen!
Maar ik kan wel een brief typen, maar dat durf ik dan nooit te geven!! Dat laat ze dan vast aan die ander lezen, of aan andere leerkrachten, of aan mijn stagedocent en dan sta ik zeg maar voor schut en is het laf dat ik het niet gewoon zeg!! En ze vindt het vast heel stom....