Ik sluit me bij bovenstaande schrijvers aan! Er is zoveel afhankelijk van je begeleiding....en zeker in je eerste jaar mogen ze je dat soort dingen nog niet aanrekenen vind ik!
Ik had zelf in m'n eerste jaar eerst een mentor waar het niet onwijs mee klikte, we konden het wel vinden, maar het was niet echt gezellig, daarbij zaten we ook nog op een dependance...en vervolgens kreeg ik het commentaar dat ik te weinig contact had met de collega's! Kom op, in je eerste jaar! Ik zag ze nauwelijks

. Tweede half jaar zat ik op het hoofdgebouw, maar had ik een begeleidster waar ik helemaal niks aan had: ik was een handig hulpje.....bij mijn stagebezoek kreeg ik ook een hoop kritiek over mee heen, maar zij had de klas ook niet echt georganiseerd, nou, probeer het dan maar eens als eerstejaars!
Je kan je voorstellen dat ik me aan het einde van het eerste jaar ook niet echt prettig voelde op de opleiding. In mijn tweede jaar heb ik een geweldige school getroffen (en gelukkig mag ik daar volgend jaar mijn LIO komen lopen!), die vanaf dag 1 lieten merken dat ze vertrouwen in me hadden en me al na zo'n anderhalve maand alleen voor de groep lieten staan. Goed, dat waren 11 kinderen (een halve combinatieklas), maar dat is heel goed voor je zelfvertrouwen! Binnen twee maanden stond ik heel anders voor de klas. Wat ik dus probeer te zeggen is: geef het niet zomaar op, misschien lukt het je op een andere school wel!!