Wat doe je met dit gedrag?...

[jufSasing]

Ik moet me nog even netjes voorstellen maar ik wil hier toch al graag mijn vraag neerleggen. Ik val momenteel in in een combinatiegroep 4/5 die als lastig bekend staat. Ik kan dit, zeker in deze tijd van het jaar, volledig beamen. Ik ben net klaar met de PABO en het is eigenlijk mijn eerste baan in het basisonderwijs, best pittig, al vind ik het ook leerzaam en leuk. Nu merk ik dat ik soms ideeën mis hoe je met iets kan omgaan. Zo had ik een toets met kinderen en een paar kinderen bleven vragen stellen. Ik heb dit herhaaldelijk afgekapt en uiteindelijk lukte het wel, maar toen ik vroeg aan de vaste docent wat zij doet zei ze: armen over elkaar en boekje dicht. Na even mag het kind weer verder gaan maar zo maak je duidelijk dat het echt niet kan. Ik merk namelijk dat 'er iets over zeggen' op zich wel even helpt maar dat even later bepaald gedrag bij bepaalde kinderen terug komt. Ik ben dus op zoek naar simpele consequenties die inzitten tussen er iets van zeggen en de klas uitsturen.

Wat doe je met een kind dat steeds opnieuw (het gaat dus over steeds andere kinderen):

1. - van zijn plaats loopt en ergens gaat kletsen of bij de computers gaat kijken.

2. - moppert dat ie het niet leuk vind en school stom

3. - weigert sommen te maken, ook als je hem helpt.

4. - kletst

5. - geluid maakt

6. - met iets gooit
Hiervan zag ik al elders op het forum dat de klas laten vegen goed kan werken

7. - steeds hetzelfde komt vragen (bijvoorbeeld mag ik me die-en-die samenwerken) terwijl ik al duidelijk heb gezegd dat het niet mag

Wat zijn nu gewone huis- tuin- en keukenoplossingen ervoor. Straf zoals regels schrijven gebeurd niet op school en op de gang werken is iets wat alle kinderen graag doen. Een klassenbeloningssysteem ontbreekt in deze groep, maar ik ben er nog maar een paar x. Soms val ik kort in en daarvoor zoek ik snelle en adequate oplossingen die op korte termijn werken.

Ik hoop op veel tips en ideeën

[Joke]

Allereerst de regels opstellen en ervoor zorgen dat ze weten wat jouw regels zijn. Bijvoordeeld hun naam erbij laten zetten.
We nemen maar al te vaak aan dat alle regels bekend zijn, maar dat kan zeer verschillend zijn bij leerkrachten.

Vaak kan het wijzen naar de lijst met afspraken al voldoende zijn.

[Lespakket]

Ik krijg een beetje het gevoel dat je een 'straf' zoekt, terwijl ik me (net als Joke) afvraag of de kinderen wel weten hoe het hoort. Wij veronderstellen dat kinderen weten wat ze moeten doen nadat jij de opdracht hebt uitgelegd, maar als ze toch nog steeds met vragen komen, is er dus iets mis. Of jouw uitleg was niet helder genoeg, of ze zijn onzeker, of ze weten oprecht niet wat ze moeten doen, en dan kun je ze beter op weg helpen dan steeds wegsturen. Zoek eerst naar de oorzaak van het probleem voordat je een consequentie bedenkt!

Als jij met een groepje extra instructie geeft, en je wilt niet gestoord worden, geef dit dan duidelijk aan. Doe een gekleurde sjaal om, zet iets op de tafel, ik ken een juf die een pen in haar haar steekt. Leg vooraf uit aan de kinderen wat dit betekent, mocht er toch nog iemand komen hoef je alleen op dit teken te wijzen.

Een kind dat weigert sommen te maken... heb je gevraagd waarom hij ze niet wil maken? Vindt hij ze moeilijk, makkelijk, saai omdat het veel herhaling is? Of zit hem iets anders dwars, waardoor hij zich niet op zijn werk kan concentreren?

Een kind dat moppert dat hij het niet leuk vindt en dat school stom is zou ik heel serieus nemen. Laat hem maar vertellen wat er stom is aan school, en wat jullie zouden kunnen doen om het weer leuk te maken!

[jufSasing]

Oke, misschien is het handiger een voorbeeld te geven. Een jongen loopt van zijn plaats af. Ik heb duidelijk gezegd dat iedereen op zijn eigen plaats moet blijven zitten met de reden hiervoor (je tijd nodig om je werk af te krijgen, anderen niet storen, etc.) maar dit jongetje staat toch regelmatig op en loopt dan even naar de computer om te kijken. Als ik instructie geef aan de andere groep is het heel storend als ik steeds hem terecht moet wijzen en zie ik het soms ook niet direct. Hij gaat braaf zitten als ik het zeg maar even later is hij het weer vergeten en gaat weer. Ik heb het hem uitgelegd waarom dit niet mag, het met een grapje geprobeerd door zijn billen vast te lijmen (zogenaamd) maar niets helpt. Hij raakt afgeleid en gaat aan de wandel. Tot ik het weer zeg, dan gaat hij zitten en even later probeert hij het weer. Ook bij de andere docent trouwens hij blijft t proberen.

Ik heb toch het gevoel dat er een einde moet zitten aan hem er op wijzen dat hij niet op zijn stoel zit en hij aan de slag moet gaan. Hij wordt in feite beloond voor zijn gedrag, namelijk de korte tijd dat hij er even mee wegkomt en als ik het zie en er iets over zeg gaat hij weer zitten. Hij heeft geen probleem op deze manier. Ik wel. Dat wil ik denk ik vooral veranderen, het is zijn probleem maar dat blijkt nergens uit. Voor hem werkt dit prima zo.

Van mijn groep zijn er twee die niet meer bij de overblijf mogen komen vanwege hun gedrag en twee andere staan op de nominatie hiervoor. |Hij is niet de enige die veel bijsturing nodig heeft. Als het mijn eigen groep zou zijn denk ik dat ik vanaf de eerste stap zou beginnen met regels samen opstellen etc. en ik doe nu ook wel dingen om ze te leren omgaan met uitgestelde aandacht etc. maar met de korte tijd dat ik er ben is dat is niet aan mij om lijnen uit te zetten hiervoor. Ik heb al het boek lessen in orde gelezen en daarin wordt gesproken over waarschuwingen die gevolgd moeten worden door een klein 'strafje'. Wat ik merk is dat er wel een taboe ligt op 'strafjes' zoals de schijver dat noemt in het basisonderwijs, terwijl ik merk dat ik behoefte heb aan meer opties tussen eruit sturen om elders even rustig te werken en de rust in de klas te herstellen en steeds zeggen hoe je het hebben wil.

Kijk als iemand steeds met een poppetje rommelt, ik zeg het een keer dat ie in de la moet maar als het nog een keer gebeurd zeg ik geef m maar even aan mij, dit leidt je af en zo kan je niet goed werken. je krijgt m straks terug! Is dat een straf? Nou ja misschien wel en misschien niet...het helpt in ieder geval wel. dat soort dingen bedoel ik eigenlijk...

Maar goed...hoe doen jullie dat dan met zo'n jongetje.....stel je hebt een kind even geholpen en hij staat weer bij de computer te kijken. Wat doe je dan precies?

[Joke]

Ik begrijp je wel jufSasing. Met invallen is het handig als je met een paar woorden alles in de hand kan krijgen, ik begrijp ook dat je het gevoel hebt die vaardigheid te missen omdat je nog niet zo lang werkt. En ik begrijp dat grote tijdsinvesteringen niet mogelijk zijn omdat je maar tijdelijk in die klas bent. Toch zou het helemaal niet vreemd zijn als je even van te voren aangaf wat jij van de kinderen verwacht. (Ze hebben nu toch zo maar weer een andere leerkracht en misschien hebben ze er al een paar gehad. Voldoende om misbruik te gaan maken van de situatie.) Geen ladingen regels, maar de paar die je erg belangrijk vindt en waar ze zich dan ook aan hebben te houden met alle gevolgen van dien, waarvoor je hier tips hoopt te krijgen.

Wat valt er bij de computer te zien? Misschien kun je zorgen dat hij uit is of het scherm donker zolang de computer niet gebruikt wordt?

Deze jongen is te goeder trouw neem ik aan. (Bij lln. die expres zo handelen zou dit niet werken.)
Ik zou vragen of iemand zijn maatje wil zijn en hem wil helpen,( iemand waarnaar hij ook wil luisteren, dus hij moet het met die keuze eens zijn).
De leerling zou hem er even op kunnen wijzen d.m.v. een afgesproken teken als hij weer 'in de fout gaat'.
Zelf zou ik ook met hem een teken afspreken (hetzelfde eventueel), zodat ik hem zonder iets te zeggen kon waarschuwen.
Ik zou de jongen zeker observeren om te kijken hoe vaak hij zulk soort overtredingen maakt en uitzoeken hoelang dit al speelt als ik langere tijd in de klas zou moeten staan. Hoe vaak is vaak? gebruik een van deze observatiremethodes bv. of zoek eens op internet:

Ook zou een eigen rustige plek zonder dat hij de computer kan zien een optie zijn of een plek waarbij hij altijd voor jou langs moet om bij de computer te komen. Dan zie je het ook gebeuren..
Maar er is waarschijnlijk toch wel iets meer aan de hand.
Praat eens met de ib'er. Misschien is het wel tijd voor een observatie door haar? Maak notities, want we hebben allemaal de neiging om dingen uiteindelijk achtersaf weer te bagataliseren

Vraag in die andere situatie van dat poppetje even vooraf of er nog poppetjes zijn waarop jij maar beter meteen kunt passen. Geintje: logeeradres voor het poppetje

Verder: niet te tolerant, één maal, hoouit twee maal waatschuwen. ook onder het werk kun je iemand even laten stoppen. Zeg vooraf dat het werk af moet zijn en welke optie je hebt als dat niet het geval is.

[super_juf]

De jongen die steeds door de klas loopt:
Weet je ook of hij dit onbewust doet of dat hij dit doet om jouw grenzen op te zoeken?
Als dit laatste het geval is: zeer kort zijn. Maak bijvoorbeeld een afspraak dat hij 3x mag lopen naar de gang. Als hij loopt, geef hem dan mee of hij het zeker weet want dan heeft hij nog maar 2x...
Terwijl ik dit schrijf, bedenk ik me dat je een combinatiegroep hebt dus dat is een lastig uitvoerbaar plan...

De kinderen die kletsen: zijn het altijd dezelfde?
Ik zette dan bijvoorbeeld een van de twee apart (aan de instructietafel bijvoorbeeld) en zei dan: X, ik zie dat jij aan het kletsen bent. Dan ga je hier maar alleen werken, want samen lukt nu niet" (zoiets)

Geluid maken:
Weet je ook waarom dit kind dit doet? Misschien kun je hem een alternatief laten bedenken; wat niet storend is voor jou en wat hem ook niet belemmerd in zijn werk.

Weigeren sommen maken:
Vraag hem om een reden. Als hij die niet heeft, zeg dan dat je dit niet accepteert.
Maakt hij ze nog niet, laat hem in de zijn eigen tijd doorwerken (in de pauze)
Onder het mom van: Ik neem jou serieus maar dan verwacht ik dit ook van jou, zodat we naar een oplossing kunnen zoeken'

Dezelfde vragen stellen:
Het klinkt misschien slurf(je) maar ik geef dan geen antwoord meer. Je zegt dat dit over samenwerken gaat. Ik neem aan dat er dan een hulpmiddel is waaraan kinderen kunnen zien dat zij zelfstandig moeten werken? Dan wijs ik hier alleen nog maar naar en geef ik geen antwoord meer op de vraag. (of schrijf op het bord met koeienletters: zelfstandig werken)
Ik heb zelf een leerling die uit onzekerheid ontzettend vaak en veel vragen stelt. Op mijn mindere dagen word ik hier heel kribbig van. Ik heb met hem de afspraak: tijdens het werken mag hij over de hele dag 3x naar mij toekomen om een vraag te stellen. Als hij bij mij staat vraag ik hem: 'Weet je zeker dat dit een vraag is, waar jij geen antwoord op weet? Je hebt dan nog maar 2x en je moet nog tot ... uur" Negen van de tien keer zegt X: "Oh, ik weet het antwoord al. Het is...(en geeft dan antwoord op zijn eigen vraag) Maar goed, dit kind is 14 jaar...dus zit wel een verschil in

Wat ik enorm prettig vind, is dat er klassenregels zijn. Als je invalt, geef dit van tevoren aan en schrijf ze op het bord.
Je hoeft er dan alleen nog maar naar te wijzen. Of als je langdurig invalt, schrijf je ze op een A3-papier.

Merk nu trouwens wel dat sommige dingen moeilijk voor mij zijn om te beantwoorden omdat ik een andere leeftijdsgroep heb. Ik kan verbaal iets korter door de bocht zijn, denk ik. Ik hoop dat je er toch iets aan hebt!

[jufSasing]

Dank voor de reacties! & Joke, je slaat de spijker op zijn kop. Wat jij schrijft over hooguit twee keer waarschuwen lees ik ook in de literatuur over orde ed. Maar eigenlijk staat nergens...wat dan???? Strafregels is not done op deze school en ik hou er ook niet zo van eerlijk gezegd. Maar wat is dan die concequentie? Wat komt na waarschuwing twee? MIsschien ben ik niet creatief hierin maar dat je bij een proefwerk een kind even kan laten zitten met de armen over elkaar, daar zou ik zelf nooit opkomen. Maar het werkt wel! Ik probeer mijn register ideeën bij te vullen want nu sta ik voor mijn gevoel soms met lege handen, tenzij ik meteen echt flink straf door een kind in de andere klas te laten werken, wat zij vreselijk vinden. Overigens voor al die kinderen die moeilijk gedrag vertonen zijn inmiddels beloningskaarten gemaakt. Ook bij de andere docent speelt dit maar ik denk soms wel dat het bij mij meer speelt dan bij haar.

Wat ik me realiseer is dat de kinderen nog niet gewend zijn in een combinatiegroep te werken. Uitgestelde aandacht @ nooit van gehoord. Dat is wennen en dat snap ik ook wel. Toch...dit is een groep met veel jongens en ik denk dat er inderdaad kinderen bij zijn die wel mijn grens op willen zoeken. Dat geldt in ieder geval voor het kind wat geluid maakt. Dit is een kind met opstartproblemen en die probeer ik te ondervangen door vrij snel bij hem langs te gaan om hem even op gang te helpen, maar als ik met instructie in de andere groep bezig ben krijgt hij ruimte om te duiken en begint te rommelen.

De sommenweigeraar is een kind wat het moeilijk vind. Ik heb het hem gevraagd, hij vind vooral rekenen stom. Ik heb gemerkt dat eerst nog eens uitleggen en vervolgens negeren eigenlijk het beste werkt en als hij wel werkt is hij erg gevoelig voor complimentjes. Maar ja die kan ik pas geven als hij aan de slag is. Na even negeren kiest hij dan uiteindelijk meestal eieren voor zijn geld, maar dan krijgt hij het niet meer af.

Wat betreft het lopen naar de computer, dat doet hij als er een ander kind op aan het werk is (mogen ze doen als ze klaar zijn). Een idee zou zijn hem weg te draaien van de computer zodat hij er geen zicht meer op heeft. Is ook wel een idee. Ik zal eens tellen hoe vaak ik zijn naam moet noemen vanwege kletsen of lopen. Voor mijn gevoel heel vaak, tijdens het lezen (half uur) zeker wel vier keer denk ik. Dan loopt ie niet maar kletst.

Bij vragen stellen vind ik het instellen van een aantal vragen een goed idee. Het gaat hier om vragen die niet over de stof gaan maar over privileges. Mag ik dit...mag ik dat... Ik probeer het voor te zijn door van te voren duidelijk aan te geven wat wel en niet mag. Dat werkt soms wel maar soms ook niet. Vooral mokken vind ik een vervelende houding, het is eigenlijk het beste te omschrijven als divagedrag. Dat mokken negeer ik overigens al vraag ik me soms wel af of het niet beter is om daar juist wel iets mee te doen. Andere kinderen zien dit ook en mijn sommenweigeraar is erg gevoelig voor andere kinderen hun gedrag. Voor je het weet zit hij ook met zijn armen over elkaar te mokken. Ik denk dat negeren hier toch het beste werkt.

Even op een rijtje:

Allereerst ten alle tijden vooraf duidelijk benoemen wat je verwacht van de kinderen.
Kijk ook eerst altijd naar de oorzaak van het probleem.
Bespreek het gedrag met het kind om te kijken wat de oorzaak is en of daar iets aan gedaan kan worden.

Mogelijk consequenties als iemand herhaaldelijk hetzelfde storende gedrag vertoond zonder goede reden:

Bij herhaaldelijk van de plaats lopen:
1. Tafel wegdraaien van dat wat afleidt
2. Afspreken dat een maatje helpt hem te herinneren aan de afspraak
3. Teken afspreken met hem om hem eraan te herinneren dat hij naar zijn plaats moet gaan

Geluid maken:
1.

Kletsen:
1. Apart zetten

Niet werken:
1. Na schooltijd afmaken

Vragen naar de bekende weg:
1. Negeren
2. Aantal vragen afspreken die gesteld mogen worden

Met iets gooien:
1. Meehelpen opruimen na schooltijd

Logeeradres voor het poppetje vind ik erg leuk! Dat ga ik zeker zo benoemen

Het lijkt nu net of het heel vervelend is, maar gelukkig zijn er ook dagen dat dat gedrag minder voorkomt en de sfeer beter is. Met name na het weekend is de sfeer niet altijd leuk en moet ik er keihard aan trekken. Ik doe al energizers, maak een praatje aan het begin van de ochtend en probeer te investeren in de sfeer.

Aanvullingen op het lijstje zijn heel erg welkom, juist ook simpele tips als armen over elkaar etc. zijn bijzonder welkom.

[Joke]

Als je afgevinkt hebt hoe vaak iemand in de fout gaat moet je er natuurlijk wel wat mee doen in jouw voordeel.
Je kunt de leerling voor je met de les begint vertellen hoe vaak hij de laatste keer 'in overtreding' is geweest en dat je dat best vaak vindt. Vraag hem of het deze keer misschien wat minder zou kunnen en hoe vaak hij denkt dat het dan nog voorkomt. (Het is vaak al voldoende voor een kind om te weten dat je er echt op let. (Dat imponeert.))
Als het toch gebeurt:
Door bij de eerste keer 1 vinger, de tweede keer twee vingers op te steken weet hij dat je nog steeds op hem let. Meestal zal het dan na 2 vingers stoppen.
Je hoeft geen beloningen uit te reiken, gewoon je duim opsteken of het woord 'super o.i.d.' als het voorgestelde aantal keren niet overschreden is, is vaak al genoeg. De leerling weet dat hij voor je telt en daar gaat het hem uiteindelijk om. Iedereen wil graag iets betekenen, zeker met een nieuwe leerkracht, want dan moet je je plekje weer helemaal opnieuw veroveren.

Als het echt tot het uiterste komt, is dit wel een oplossing: geef een leerling altijd een tweede mogelijkheid. Een keuze dus om eieren voor zijn geld te kiezen:
Óf je gaat nu de klas uit en werken bij ....... óf je blijft hier, maar dan wil ik absoluut geen last meer van je hebben (o.i.d.)

Niet alleen onder de toets laat ik iemand die stoort zijn boek en/of schrift dicht doen en pen neerleggen, ook in andere situaties.

Als iemand door me heen praat als ik aan het uitleggen ben, vraag ik of hij misschien de les even van me over wil nemen. Als dit geklets echt uit de hand loopt, nodig ik het kind voor de klas en ga zelf zitten: Zo ga jij maar verder o.i.d. (dit is net weer een stapje verder dan alleen de vraag).

[jufSasing]

Bedankt voor je verslag van hoe jij dit doet. Ik vind het heel verhelderend. Uiteindelijk volgt er dus wel, na herhaald waarschuwen en proberen iemand mee te krijgen, een concequentie, tenzij het ophoudt of er verbetering te zien is. Onderweg probeer je wel steeds het kind mee te krijgen, ook een beetje mijn insteek al is het soms niet genoeg jammer genoeg. Ook zie ik dat jij een duidelijk opbouw hebt in hoe jij handelt. Dat is waar ik als startende leerkracht ook aan moet werken. Bedankt voor het meedenken! Ik herken enorm dat ze iets willen betekenen. De kinderen die een klusje krijgen om te helpen zijn er altijd blij mee.

De jongen die geluid maakt als hij aan het rommelen slaat...heeft iemand daar nog ideeën voor?

Groetjes van jufSasing

[Joke]

Geluid maken,evenals iedere keer erdoorheen praten, zou je ook kunnen 'turven' en op dezelfde manier afhandelen.
Een keer een opname maken (mobieltje o.i.d.) en laten horen? Is het kind zich ervan bewust? Er kan ook iets mis zijn met het kind. Heeft de andere leerkracht hier ook last van? Speelt dit al langer?

[Lespakket]

Over het kind dat graag naar de computer loopt: heeft hij dat loopje nodig? Of speelt hij zelf graag op de computer? In dat laatste geval kun je dat heel goed als beloning in zetten. Plak een zitbibs op zijn stoel, waarop hij elke keer een rondje moet kleuren als hij van zijn plaats af gaat. De eerste keer gebruik je dat alleen als registratie, zoveel keer ga je dus van je stoel tijdens het werken. De volgende dag bespreek je dit, en leg je uit waarom het beter is dat hij op zijn plaats blijft zitten. Stel samen een doel, bijvoorbeeld niet meer dan 5 bolletjes. Net haalbaar, en bespreek ook wat de beloning is. Bijvoorbeeld 5 minuten computeren.
Het kind dat moppert over het rekenen, moet hij net zoveel maken als de rest? Hij vindt het heel moeilijk, maar gaat uiteindelijk wel aan het werk. Ik herken dat wel hoor, ik heb een hekel aan het huishouden, en hoe langer ik ermee wacht, hoe hoger de berg fictief wordt. Als ik met mezelf afspreek dat ik vandaag alleen maar hoef te dweilen, kan ik mezelf er makkelijker toe zetten. Als beloning neem ik dan een lekker stuk chocola Met hem kun je afspreken dat hij een gedeelte van de sommen maakt, en dat hij (als hij nog tijd over heeft) iets voor zichzelf mag doen. Is hij ook eens op tijd klaar! Hij beloont zichzelf als hij doorwerkt, en hij maakt toch de sommen waar hij moeite mee heeft. Waarom vindt hij het rekenen trouwens moeilijk?

Je merkt al dat ik toch meer ga voor belonen dan voor straffen. Je kunt ook een 'lastig' kind laten werken voor een groepsbeloning. Andere kinderen zullen dat kind positief willen stimuleren, en dit kind krijgt een betere status in de groep. Als je een sfeer kunt kweken waarin een 'hè wat jammer nou, het loopt niet zo goed vandaag' al straf genoeg is, ben je volgens mij veel verder.

De consequenties die hierboven al genoemd werden, zie ik meer als hulpmiddelen voor het kind om het beter te doen. Als een kind snel afgeleid is of veel kletst, zal het waarschijnlijk beter kunnen werken als de tafel even de andere kant op geschoven wordt. Een speeltje dat afleidt wordt natuurlijk even in bewaring genomen. Een kind dat tijdens het werken even moet lopen mag in overleg een keertje 'naar de wc', maar moet daarna weer laten zien dat het aan het werk gaat. Als je houding is: we gaan elkaar helpen het beter te doen, is er een positievere sfeer.

[Joke]

Volgens mij heb je wat antwoorden gemist, Lespakket.
Daarnaast speelt het een grote rol dat jufSasing nog maar een paar keer in de klas is, dus er kunnen geen beloningssystemen en andere langdurige projecten worden opgezet.
Ze heeft dus echt behoefte aan instantopmerkingen die geheid succes hebben.
Ik heb een hekel aan al die beloninkjes en je doet anderen te kort.
Ik zou het liever positief benaderen dan belonen willen noemen waar ik voor ga.

[Sylvia]

Ik kan me meer vinden in de antwoorden van lespakket en dan hoeven het helemaal geen langlopende projecten of beloningssystemen te zijn. een aai over een bol of een compliment kan vaak al voldoende beloning zijn. In het begin van het jaar had ik weinig kinderen die lazen in het leeskwartier. Na het leeskwartier gaan we even in de kring en heb ik enkele kinderen genoemd die dat goed deden. De volgende dag waren het al meer kinderen en de derde dag nog meer.
Positief benaderen dus, dat kan ook bij:
Je kunt de leerling voor je met de les begint vertellen hoe vaak hij de laatste keer 'in overtreding' is geweest en dat je dat best vaak vindt.
Je kunt ook zeggen: ik zie dat je nu al een kwartier niet van je plaats bent opgestaan, wat goed van je. Evt. gevolgd door: zullen we eens kijken of je tot de pauze (of korter afhankelijk van hoe vaak hij opstaat) kunt blijven zitten.

Een kind dat moeite heeft met rekenen neem ik bij me aan de instructietafel en ik kijk naar wat hij wel en niet kan. Samen doen we de sommen die moeilijk zijn, evt een gedeelte hiervan. Dan zeg ik dat ik denk dat hij de andere sommen zelf wel kan want dat had je net al gezien. Die maakt hij dan zelf aan zijn eigen tafel.

Als ik er last van hed dat iemand door me heen praat zeg ik dat ook altijd. Dat ik mijn best sta te doen om ze wat te leren maar dat ik er van in de war raak en dat heel vervelend vind.
Probeer met de kinderen een band te krijgen door ze echt te willen leren kennen en elkaar te leren kennen. De sfeer in je groep wordt er zoveel beter van. Kinderen willen dan echt graag hun best doen voor jou, voor elkaar en voor zichzelf. Het kost je even een tijdsinvestering, misschien wel een kwartier of half uur per dag, maar dat betaalt zich echt terug.
Ik ben niet goed in orde houden of consequent zijn, maar ik heb met plezier voor een moeilijke groep 8 gestaan, alleen al omdat de leerlingen me graag in de klas hadden deden ze hun best. Net als jij willen ze ook graag complimenten en gewaardeerd worden.

Met stroop vang je meer vliegen dan met azijn.

[Joke]

Ik reageerde zo ook op Lespakket en nu weer op jou Sylvia, alles wat ik zei zie ik hierin terug, zowel bij Lespakket als bij jou. Het is precies zoals ik het ook voorstelde: afvinken hoevaak, afspraak maken, dikke duim e.d. Stroop geen azijn. Geen echte beloning, maar positief benaderen. Ik begrijp jouw nuance wel: een dikke duim vooraf en daarop inspringen eventueel is altijd nog iets positiever, maar jij gaat er van uit dat hij misschien wel een kwartier is blijven zitten. En dat moeten we afwachten.
Ik ga steeds iets verder dan jullie, want als je maar een paar dagen hebt en het zijn kinderen die al geweigerd worden bij het overblijven en je hebt ze al een paar dagen meegemaakt en je krijgt ze op een maandag (moeilijke dag), verwacht ik niet dat alles meteen in goede banen geleid kan worden en dat er misschien iets verder gegaan moet worden in interventies. (Ze zijn duidelijk op zoek naar hun grenzen.)
Maar goed, het gaat er niet om wie het gezegd heeft als je er maar wat aan hebt. En al met al zijn we het met z'n drietjes dus aardig eens. En nu maar hopen dat het helpt.

[Lespakket]

Tsja, misschien zijn het moeder-gevoelens ofzo, maar kinderen in groep 4/5 die geweigerd worden bij de overblijf roepen bij mij meer een 'och wat zielig' gevoel op, dan een 'hoe gaan we dat eens even aanpakken' gevoel. Ofzo.