Leerkrachten met ADD?

[jufHetty]

Ook ik sluit me aan bij Joke en Smile: niet opgeven hoor! Manana, ik begrijp uit jouw stukje dat je in een ongeorganiseerde situatie terecht bent gekomen en daarbij afhankelijk van een mentor die jou niet goed kan begeleiden. Jouw frustratie en alles waar je tegenaan loopt is dan ook heel goed te begrijpen. Jij kon excelleren in je andere stages omdat je mee kon in een overzichtelijke situatie waar je steun aan had, denk ik. Jouw talent kan zich niet ontplooien waar het een rommel is, tenzij je zelf (en eventueel met hulp van anderen) er een plek van kan maken waar jij goed kunt werken. Ik vind de tip van Joke dan ook een heel goede!
Als ik terug kijk (en nu rondkijk) herken ik het ook heel goed bij mijzelf. Het kost me heel veel energie om ergens "bij" te blijven tenzij er ritme en regelmaat is. Als dat ontbreekt, moet ik dat eerst creëren (ik bedenk 's ochtends de volgorde van de dingen die ik moet doen, heb overal briefjes voor) en dan gaat het fijn.

Dit is een deel van wat ik laatst schreef in een brief aan iemand waaraan ik merkte dat 'ie toch wel moeite had om met me om te gaan op momenten dat ik zelf even vastloop en echt conflicten ontstaan wegens onbegrip van de ander en onmacht van mijzelf, hopelijk helpt het je relativeren:

Ik heb behoefte aan regelmaat en ritme. Op mijn werk en thuis heb ik één en al patronen van hoe laat, waar en hoe vaak ik iets doe. Het helpt altijd door alles heen: regelmaat en ritme zorgen er, net als mij hartslag, voor dat ik in leven blijf in mijn lichaam. 's Ochtends lig ik vaak minutenlang bij te komen van een indringende droom, ben er soms nog uren mee bezig en de sfeer bepaalt mijn dag. Heel bewust moet ik het loslaten of wegzetten wil ik mij vrij voelen.
Ook is er een soort vreemde “logica” in mij die het ene moment zus is en het andere moment zo. 't Is namelijk maar net wat ik de vorige nacht heb gedroomd, ik zojuist heb bemijmerd of wat er ineens mij te binnen schoot. Mijn beleving van iets, mijn mening over iets kan dan ineens totaal anders zijn en toch ook helemaal waar zoals ik het ervaar. Voor een ander lijkt het draaikonterij, maar ik zie dan ineens alles in een heel nieuw licht en ben alleen maar blij.
Het is misschien niet makkelijk voor je om met deze eigenschappen van mij om te gaan. Ik kan zomaar op een ander onderwerp in een gesprek overstappen zonder oppervlakkig te zijn: het gaat diep, wel snel. Als er sprake is van een conflict dan is dat daarom voor mij heel snel over. Voor mijn beroep als juf is het ideaal. Als volwassenen onder elkaar lijkt het misschien alsof ik snel van een conflict af wil, integendeel: ik wil juist weer vrolijk verder als alles is uitgesproken en wederzijds goed bevonden. En echt vrolijk verder, wat misschien ook wel irritant is voor de ander juist na een conflict. Maar als iets goed is gemaakt ben ik gewoon heel erg blij en wil dat ook uiten.

Aan de andere kant voel ik me heel verstoord als iemand mijn ritme doorbreekt met iets. Dan kan ik enorm van slag zijn en met half uit mijn lichaam getrokken voelen. Het kost me dan moeite weer er in terug te komen en me weer “heel” te voelen.


Manana, goed dat je schreef. Blijf bij jezelf en weet wat je kunt!

[Anita]

[Joke]

Ik ben naar mijn huisarts gegaan en heb een gesprek met hem hierover gehad. Misschien iets voor jou ook?

Ik vind trouwens wel dat mijn leven met ADD zich kenmerkt door fases. Het schijnt toch dat ik, ik kan niet voor een ander spreken natuurlijk, ongemerkt steeds een heel klein beetje terugloop totdat ik op alle punten te kort kom. Hierna volgt dan weer een 'ferm toespreken van mezelf' (ik ben erg eerlijk naar mezelf toe ), een nieuwe start en weer een hele periode dat ik alles in de hand heb totdat .... enz. Zelfs nu ik het niet meer zo druk heb.
Als je het druk hebt door allerlei verplichtingen is die periode tussen die beide 'terugvallen' korter. Dit komt ook doordat ik dingen dan steeds voor me uitschuif én, daar ben ik onlangs achter gekomen, geen grote klussen durf op te pakken omdat ik bang ben het niet af te kunnen maken. Ook nu nog ongelofelijkerwijs, terwijl ik a.h.w. alle tijd heb om wat dan ook te doen. Een soort nutteloos ingebouwd mechanisme is dat geworden, vroeger waarschijnlijk ontstaan uit noodzaak. Hier moet ik dus weer een nieuw patroon voor gaan inslijpen.
Misschien herken je dit?

[Anita]

Dat herken ik idd wel. Zo maak ik bijvoorbeeld ieder nieuw schooljaar een frisse start met alle structuren weer heel goed uitgedacht, alle administratie op orde etc. Nu heb ik een periode dat er teveel werk tegelijk op me afkomt en dan blijft er uiteindelijk een hoop liggen omdat ik er inderdaad niet aan weet te beginnen.

Ik heb over twee weken een gesprek met een psycholoog over een leerling waarbij ADD is vastgesteld. Ik ben in ieder geval wel van plan om tijdens dat gesprek ook heel erg te kijken naar hoe ik haar adviezen voor mezelf kan toepassen.

[45plus]

[Anita]

Mijn Pabo-opleiding heeft een half jaar langer geduurd omdat ik tijdens mijn scriptie heel erg last had van dit gedrag. Alles lezen over het onderwerp, allerlei kanten op gaan etc. Verder ben ik er vrij makkelijk doorheen gewandeld. Nu was het tien jaar geleden ook nog wel 'schoolser' allemaal. Ik zat op een kleine Pabo met allerlei vaste inleverdata en daar hield ik me aan via allerlei lijstjes. Als je iets niet inleverde wist een leraar ook wie je was en kon die er naar vragen. Daar heb ik dus eigenlijk vrij weinig problemen mee gehad.
Het is meer nu ik werk dat je inderdaad al zoveel energie in het draaien van de dag stopt maar daarnaast ook nog zo ontzettend veel dingen moet doen.

[MeesterD]

[jufHetty]

Nog een tip voor de ADD-ers onder ons: blijf aardig voor jezelf, juist door de gevoeligheid die je hebt waardoor je een ander zo goed begrijpt, de grote samenhang ziet en daarmee jezelf maar al te makkelijk wegcijfert. Ik vind het steeds een gevecht maar duidelijk mijn grenzen aangeven is toch de enige manier om weer ruimte in mijn hoofd te krijgen. En ja: het werkt, en de wereld draait heus wel door.
Vol goede moed ga ik verder. En borrelt mijn hoofd over van leuke ideeën die ik lang niet allemaal kan uitvoeren. Ik kan wel een beetje om mezelf lachen en genieten van de vele keuzes. "Beter mee verlegen als om verlegen", toch?

[Joke]

Fijn Hetty, dat je er weer even bent.
Je zegt het met andere woorden dan ik. Ik ben niet aardig voor mezelf, ik ben streng voor mezelf.
Ik moet die grenzen leren aangeven en dat lukt me nu al aardig. Ja, de wereld draait gewoon door.
Als ik toegeef aan dat grote inlevingsgevoel, heb ik, voor ik er erg in heb, de schuld van alles wat een ander verkeerd heeft gedaan al op mijn eigen schouders geladen.

[jufHetty]

@Joke: Bedankt voor je lieve opmerking. Juist "mijn" ADD maakt de afgelopen periode zo moeilijk, heb me veel te veel ingeleefd.....

[Pas]

Zojuist even dit hele topic doorgelezen. Ik ben in elk geval blij dat ik ook hier niet de enige ben met een overdosis aan creativiteit en interesses

[jufHetty]

[juf_marion]

Ik was voor een zorgleerling informatie op het forum aan het zoeken toen dit onderwerp mijn aandacht trok....
Hoe herkenbaar zeg!!
Ik heb vorig jaar ook de diagnose add gekregen en ben inmiddels 'in behandeling'.
Eigenlijk heb ik daar wel heel veel profijt van. Ik raad dan ook iedereen die zich heel erg herkent in de kenmerken zich aan te melden voor behandeling, mits je er uiteraard persoonlijk last van hebt.
Blijf ook de positieve kanten inzien, want die zijn er wel degelijk!
Mijn hoofd is wel vaak een warboel van gedachtes, waardoor ik dingen kwijtraak en vergeet, maar hier staat weer tegenover dat ik door mijn impulsieve gedachtes soms hele creatieve oplossingen heb.
Zo heb ik een collega die mij helpt met het organiseren van mijn klassenmanagement (opruimen, ordenen, etc) 'in ruil voor' mijn creatieve knutsel-ideeën.
Mijn valkuil is wel het altijd maar doorgaan. Ik kan me soms in mijn enthousiasme helemaal in iets verliezen, waardoor ik compleet de tijd vergeet en lichamelijke impulsen niet voel (honger, dorst, etc). Hierdoor ga ik dan veeeel te laat naar huis, waardoor ik bij thuiskomst helemaal opgebrand ben.
Ik heb het met een paar dierbare collega's over 'mijn handicap' gehad. Dit is wel heel prettig, want ik merk dat er hierdoor wel begrip is voor ineens een gevoelsuitbarsting of dromerigheid.
Ook weten ze van mijn valkuil en helpen me hierbij door bijvoorbeeld tegen me te zeggen 'je bent een super-juf, maar nu even aan jezelf denken' en me mee nemen naar de koffiekamer voor een bakje koffie.
Ik ben wel nieuwsgierig waar jullie tegen aanlopen, hoe je die dingen aanpakt en uiteraard ook naar positieve kanten!
groeten, Marion

[ik-je]

Zomervakantie en ik zit ergens mee.
De afgelopen 2 jaar in het onderwijs ben ik ontzettend veel tegen mezelf aangelopen en heb ik dus eigenlijk ontdekt dat ADD bij mij past.
Ik ergerde me heel erg aan mezelf om het alles kwijt zijn, alles zoeken, honderd keer de trap op te moeten rennen omdat ik weer iets vergeten was, ergens staan en niet meer weten waarvoor je komt en over kleine activiteiten heel lang doen en weer met iets anders verder gaan.

Het afgelopen jaar ben ik redelijk doorgekomen. Het besef dat ik zo ben en het niet expres doe, heeft me leren mezelf meer te accepteren.
Sinds maart ben ik werkzaam op een andere school en kwam ik eigenlijk in een rommel terecht. Ik ben de periode gewoon doorgekomen, maar zie nu op tegen het volgende schooljaar. Waarom?

* ga een nieuwe groep starten die ik nog nooit gedraaid heb (groep 3)
* vanaf maart t/m juni kwam ik elke dag uit school, zonder een beetje energie. Elke keer was ik helemaal uitgeput en had ik eerst een half uurtje rust en slaap nodig, waarna ik redelijk weer op gang kwam. Elke avond was ik gewoon moe en deed ik eigenlijk weinig anders meer. Nu in de vakantie zie ik hoeveel energie ik eigenlijk heb en komt mijn creativiteit weer helemaal naar boven borrelen. Kunnen jullie mij tips geven hoe ik een schooldag goed volbreng, zonder helemaal uitgeput te zijn?

Afgelopen jaar heb ik geleerd meer structuur te brengen in het leven thuis en dit gaat redelijk (met vallen en opstaan) Ondertussen ook een lief vriendje gekregen, die dit juist heel erg leuk aan mij vind, maar waar ik ook tegen kan zeggen dat ik zo van mijzelf baal. Waar ik nu vooral op zoek ben is, de structuur in een schooldag brengen.
Ik vermoed dat ik dan veel minder afgebrand ben en ook aandacht aan andere dingen kan geven, zoals een bezoekje aan vrienden ipv internet/film en wat hangen.

Graag niet citeren.. best persoonlijk verhaal en zal dit verhaal binnen een paar dagen even inkorten.

[Joosie]

Ik-je, ik zou zorgen dat je goed plant; zorg dat je een dag niet te vol plant waardoor je gaat lopen haasten. Zeker in het begin (ik zie dat je groep 3 gaat doen) neem overal ruim de tijd voor. Reken er op dat je overgangen en andere lessen lang duren dan voorkom je dat je aan het einde van de dag alleen maar hebt lopen haasten omdat je zoveel moet doen.
Plan ook regelmatig een leuke energizer; even 10 minuten een spelletje en de kinderen genieten.
Ik dans ook regelmatig tussendoor (tip: youtube en dan minidisco staan alle dansjes op het bord) als ik weet dat ik na schooltijd weinig tijd heb door vergaderingen e.d. gebruik ik dat soort momentjes om alvast wat na te kijken. Dit doe ik bijv. ook al de kinderen schooltv kijken.

Ik zie dat je vanaf maart in een bende terecht bent gekomen; dit werkt natuurlijk ook niet lekker. Zorg dat je bij de start van het schooljaar je klas zo hebt zoals jij het graag wilt.
Ik draai zelf alweer een aantal jaar groep 3 dus mocht je tips willen.. Laat het maar weten.