Het lijkt erop dat sommige theoretici weer aardig hebben zitten broeden gedurende de grote schoolvakantie. Nu de eerste scholen weer gestart zijn met het nieuwe schooljaar barst het opvoedingsgeweld alweer los. Heerlijk! Sta ik net weer met droge voeten op Hoekschewaardse grond, na een heerlijke strand- en zeevakantie, barst de discussie over goede opvoeding los. Volgens prof. dr. B. van Roermund moeten we naar een systeem waarin alleen goede opvoeders kinderbijslag ontvangen. (titel uit het AD, 11-8-2003). In een toelichting zegt hij over de radio: "Het gaat veel meer over 'geen kinderbijslag voor slechte opvoeders', want dat kun je eenvoudiger vaststellen."
Zijn gedachtengoed omvat het plan om kinderen pas vanaf 10-jarige leeftijd, en hun ouders, de kinderbijslag te laten uit betalen. Komt het kind op het verkeerde pad, dan worden de ouders, en het kind, gekort of wordt de kinderbijslag stop gezegd. Kortom, alleen sociaal opgevoede en wel verantwoordelijk handelende kinderen, en hun ouders, komen in aanmerking voor de kinderbijslag. Dit wordt leuk.
Stel: je gedraagt je als kind netjes, maar je vader of moeder is crimineel, waar zal die som geld dan terecht komen? Je hebt als kind je hele leven van je criminele ouders te horen gekregen dat je je 'netjes moet gedragen', want dat levert geld op. Dan is het eindelijk zover, je bent 10 jaar geworden, gaan je ouders met de buit ervan door. Gezegend ben je met zo'n doordacht plan.
Stel: je ouders hebben je 'per ongeluk' gekregen en kijken daarna nauwelijks meer naar je om. Je bent immers niet gewenst. Krijg je op je 10de verjaardag een mooie blauwe brief van de overheid. Je staat intussen al op de lijst van potentiële kleine criminelen, want je hebt vooral de eerste 10 levensjaren geleerd goed voor jezelf te zorgen.
"Beste opvoedeling, helaas kom je niet in aanmerking voor kinderbijslag. Je ouders hebben niet de moeite genomen om je 'goed' op te voeden. Bij ons sta je ook niet zo best bekend gezien de vele processen verbaal en de diverse problematische pleegoudertrajecten.
Fijne verjaardag verder, het ga je goed.
ministerie van justitie
Stel: je denkt van jezelf dat je best een goede opvoeder bent. Je overlegt veel met je partner, je hebt beiden een fulltime baan, grootouders komen ook regelmatig over de vloer....Maar eerst op de crêche en later op school en bij de buitenschoolse opvang, BSO, maken ze er een potje van. Voor je 't weet neemt je kind het heft in eigen handen richting zelfverantwoordelijke zelfbepaling.
Word je op je 06 gebeld: je kunt je kind ophalen bij de politie, afdeling jeugdzaken. Zij zit daar even af te koelen na een klein vergrijp. "Nee, niets ernstig, maar die kinderbijslag kun je nu wel vergeten." Daar gaat je zak met geld. En je hebt er, maatschappelijk gezien, nog wel zo je best voor gedaan.
Hoe je het ook wendt of keert het kind is altijd de dupe van dit soort maatregelen die uiteindelijk alleen maar leiden tot 'beheers- en opvoedingscontrôle'.
Uit allerlei onderzoeken blijkt namelijk dat deze zgn. motivering, je ontvangt immers veel geld vanaf 10 jaar, gebaseerd is op wantrouwen. (de motivatie mythe, R.K. Sprenger, 1996)
1) Dergelijke motivatie is 'gemethodiseerd' wantrouwen. ( Big brother is watching you)
2) Dergelijke denkbeelden zijn gebaseerd op een pessimistisch kindbeeld (terwijl zo'n 85% toch goed terecht komt.)
Stel je nu toch eens voor dat we toch nog een klein stapje verder gaan in het gedachtengoed van prof. Roermund. Dan zou de stelling wel eens kunnen worden: Alleen salarisverhoging voor goede leraren.
Kijk en dan zijn we direct bij een veel actueler onderwerp terecht gekomen. In een tijd waarin pensioenopbouw voor ambtenaren wordt aangepast (lees: aangepast aan een gemiddelde) en lokaal onderwijsbeleid weer op losse schroeven komt te staan (lees: wegbezuinigd), moet de leraar nog meer gaan presteren. Hij is niet alleen leraar, nee, hij moet vooral een goede leraar zijn. Zo niet dan wordt er radicaal ingegrepen:
1) een slecht presterende leraar krijgt vier weken grote vakantie (twee weken gaan op aan verplichte nascholing)
2) een slecht presterende leraar krijgt geen salarisverhoging (totdat blijkt dat de doelen voor zijn persoonlijk ontwikkelingsplan, het POP, zijn gehaald.)
3) een slecht presterende leraar krijgt nog minder kinderen in zijn klas (ja, dat komt echt hard aan!).
4) Op één schoolteam mag maar één slecht presterende leraar zijn! (Je zult die ene maar zijn, ik zou een bond oprichten, SPL'03)
Ik denk niet dat het stimulerend zal werken in een tijd van 'beter een leraar dan een goede leraar' voor de klas. Maar gelukkig praten we weer eens over iets anders dan de warmte. Gelukkig mag ik weer beginnen.....
Erik van der Pol