Dysfasie

[Imke]

Hallo!

Waarschijnlijk heeft een van mij leerlingen(groep 3) dysfatie. Hij wordt nog nader onderzocht maar vertoont veel kenmerken. Is er iemand die hier meer informatie over heeft? Wat zijn specifieke kenmerken, tips voor de aanreiking van lesstof, enz. Op internet is er heel weinig over te vinden. De ouders hebben inmiddels wel een boek gevonden wat ik eens mag lenen.

Groetjes Imke

p.s. sorry, ik heb dit bericht niet bij het juiste onderwerp geplaatst maar weet niet hoe ik het gewist/verplaats krijg...

[Doeda]

Dysfasie... Nooit van gehoord! Kan je misschien uitleggen wat het is? En wat de kenmerken zijn? Ik heb gekeken op Google maar er is inderdaad weinig over te vinden! Ben wel benieuwd eigenlijk...

[bovenbouwjuf]

Dysfasie bij kinderen
Ik heb een kind in de klas gehad waarbij alle kinderen uit het gezin dit hadden. 1 van de kinderen is naar het speciaal onderwijs gegaan. De andere kinderen hadden het moeilijk zich te handhaven in de klas, ze stonden er door hun anders zijn toch een beetje buiten. Type het eens in op google met een s (dysfasie) en je krijgt veel informatie.

[Sylvia]

Een dysfatische ontwikkeling is een hersenontwikkelingsstoornis waarbij het kind veel meer begrijpt dan het zelf kan zeggen. Spontaan praten gaat beter dan op verzoek, praten gaat niet vloeiend. Er zijn woordvindingsproblemen en het kost moeite een samenhangend verhaal te vertellen.
Geen twee dysfatische kinderen zijn hetzelfde. Dysfasie is een stoornis die de hele ontwkkeling van het kind begeleidt die zich op elke leeftijd anders voordoet. Het komt betrekkelijk vaak voor, soms in lichte vorm maar ook vaak in ernstige mate. Het kan in principe bij elk kind voorkomen, bij kinderen met een in aanleg normale intelligentie, maar ook bij dove kinderen of kinderen met het syndroom van Down.
Behalve moeite met praten hebben kinderen met dysfasie vaak ook moeite met het doen (dyspraxie), ze zijn niet zomaar onhandig. Ze begrijpen wel wat ze moeten doen maar kunnen dat niet laten zien. Aanleren van vaardigheden kost veel moeite en tijd. Leren zwemmen en fietsen duurt over het algemeen langer dan bij een doorsnee kind. Over de oorzaak van dysfasie is niet veel bekend.

Een aantal dingen zijn belangrijk voor een leerkracht om te weten.
Met een dysfatisch kind kun je gewoon praten, gebruik geen kinderachtige taal of babywoordjes. Ze hebben over het algemeen een goed taalbegrip, maar praat wel in korte zinnen en niet te snel. Denk niet te snel dat het kind je niet begrijpt. Het niet snel of onvoldoende reageren hoeft niet altijd het gevolg te zijn van niet begrijpen.
Typerend is dat kinderen met dysfasie moeite hebben met reageren in on-command (op verzoek) situaties. Wanneer je rechtstreeks iets vraagt zijn de antwoorden kort, onvolledig en soms lijkt het antwoord nergens op te slaan. Dus maak van een gesprek zo min mogelijk een vraag- en antwoordspel.
Probeer spontane taal uit te lokken door terloopse opmerkingen. Vraag bijv. niet: wat heb je vandaag gedaan? maar Hé ik zie dat je verf aan je vingers hebt, zeker geverfd?. Hopelijk volgt dan een spontane uiting.
Laten aanvullen van zinnen is niet geschikt omdat dat ook een opdracht situatie is. In spontane situaties zijn soms de prachtigste volzinnen te horen. Denk dan niet: zie je wel dat hij het kan, als hij zijn best maar doet.

Woordvindingsproblemen hebben ze bijna allemaal, ze kunnen vaak niet op het woord komen waardoor stiltes vallen of ze een woord kiezen dat qua vorm of betekenis in dezelfde sfeer ligt: rood kan groen worden, zeven wordt negen, dinsdag wordt donderdag. Confronteer het kind niet met zijn fouten, maar maak het wel bespreekbaar.

Een kind met dysfasie heeft onvoldoende innerlijke spraak, iets bij zichzelf overleggen lukt niet, zelf plannen is moeilijk, een kind kan zichzelf niet troosten of geruststellen (bijv. met de gedachte mama komt zo). Vaak is er daarom behoefte aan lichamelijk contact.
Wachten op je beurt is moeilijk, een kind kan niet bij zichzelf zeggen: even wachten, ik ben zo aan de beurt. Alles moet het liefst volgens hetzelfde vertrouwde patroon verlopen.
Geef een dysfatisch kind ondersteuning door zijn gedachten te verwoorden. Wanneer kinderen hun gedachten en gevoelens niet in woorden kunnen uiten kan dat gevolgen hebben voor hun emotionele ontwikkeling.
Heftige driftbuien zijn niet ongewoon bij een kind dat zich niet kan uiten. Laat merken dat je begrijpt dat het soms moeilijk voor hem is en je er bent om te helpen.

Dysfatische kinderen kijken vaak langs je heen. Aankijken betekent iets terug moeten zeggen en dat is nu juist een probleem. Ze brengen het er qua prestaties vaak slechter af dan nodig is. Wat de ene keer lukt kan de volgende keer misgaan. Uitschieters zijn vaak bepalend voor het werkelijk niveau.
Vorderingen op het gebied van lezen en schrijven zijn moeilijk te meten omdat dit te maken heeft met on-command situaties en woordvindingsproblemen. Dysfatische kinderen lopen een verhoogd risico op dyslectie. Vroegtijdige en deskundige begeleiding kan preventief werken op de te verwachten leesproblemen.

[Anne]

Ik heb je topic voor je verplaatst naar algemene zorg!

[lucia]

Is het een idee om de titel van het topic ook even in de juiste spelling te zetten?
Is denk ik bijv. ook gemakkelijker te vinden via de zoekfunctie als dat gebeurd is..............

[Anne]

[lucia]

Top!

[Laura1993]

Hoi mensen,

Ik ben niet aangemeld op dit forum omdat ik op de pabo zit, maar wel omdat ik op dit forum een topic zag staan over dysfasie.
Ik ben voor school bezig met een profielwerkstuk over dysfasie en heb ontdekt dat basisinformatie over dit onderwerp niet zo moeilijk te vinden is (kenmerken, behandeling, dyspraxie enz.), maar het is wel erg moeilijk om cijfers te vinden. Hoe vaak komt dysfasie voor? Bij welke leeftijdsgroep? Komt het vaker voor bij jongens of bij meisjes? enz.
Het is ook heel moeilijk om iets te vinden over de neurologische afwijking bij kinderen/mensen met dysfasie, er staat wel dat het een neurologische afwijking op zich is, maar er is geen duidelijke hersenbeschadiging. Ik probeer er achter te komen waar de storing in de hersenen dan wel zit. (bij de samenwerking tussen de hersenhelften? in het spraak-taal ontwikkelingsdeel?)

Weet iemand waar ik informatie kan vinden over deze onderwerpen, of weet iemand hier zelf iets over?

[Joke]

Het gaat hier om een stoornis die zich voordoet bij het verwerven van taal, zonder dat er een aanwijsbaar neurologisch letsel is.
Er zijn veel termen voor: dysfasie, dysfatische ontwikkeling, ontwikkelingsdysfasie of ontwikkelingsafasie.
Bij een kind mag je alleen van dysfasie spreken als er geen duidelijke hersenbeschadiging is die de taalstoornis veroorzaakt.

De grootste kans heb je om deze kinderen aan te treffen bij de kleuters.
Pas dan worden er echt eisen aan spraak en taalgebruik gesteld.
Toch is het belangrijk dat het in een zo vroeg mogelijk stadium (liefst dus voor de kleuterleeftijd) ontdekt wordt en dat het kind logopedistische hulp krijgt.
Ik heb 41 jaar in het onderwijs gewerkt en heb 1x een dysfatische leerling (in groep 3) gehad, maar ik heb maar weinig bij kleuters gewerkt.
Via een bevriende logopediste hoorde ik dat er vaak verbetering optreedt als het kind eenmaal leert lezen.
Bij deze jongen is het verbeterd in de loop van zijn basisschooltijd, al liep hij altijd een beetje achter bij de rest wat zijn taalgebruik betreft.
Hij zit nu op de middelbare school, ik sprak hem onlangs en zag dat zijn gezicht al wat expressiemogelijkheden had. We hebben een gezellig gesprek gevoerd.

[meeltje]

Hallo allemaal

Eigenlijk heb ik niets met de Pabo van doen.
Maar ik heb een zoon van 14 bij wie al op 2 jarige leeftijd de diagnose dysfasie vastgesteld werd.
Indien iemand hierover informatie wil hebben dan wil ik die graag geven.
Een groot misverstand bij deze handicap is namelijk dat dysfasie alleen taalgerelateerd is.
Dit is echter niet het geval!
Deze kinderen dienen op een geheel andere wijze voorzien te worden van de leerstof!
En dat is dan nu voor ons ook een groot probleem in het middelbaar onderwijs!

het belangrijkste gegeven is echter dat de meeste van deze kinderen normaal-intelligent zijn!
Onze zoon scoorde op 1 punt na de ideale score van de cito-toets.

Indien ik iemand ergens verder mee kan helpen dan plaats het hier onder of als het te persoonlijk is , stuur een PB.
Wij als ouders, lopen tegen muren op omdat de aandoening nog niet uitgebreid bekend is, dus alles wat er gedaan kan worden om jullie te informeren grijpen we met beide handen aan!

[Joke]

Wat fijn dat je ons wilt helpen op dit gebied.
Waar ik heel erg benieuwd naar ben is hoe dysfasie zich bij jouw zoon ontwikkeld heeft en welke problemen hij hiervan in het onderwijs ondervonden heeft. Zowel op de basisschool als nu in het voortgezet onderwijs. Gelukkig is het al vroeg bij hem vastgesteld. Ik zou graag weten wat hem geholpen heeft en wat juist niet. Hoe zijn motoriek verbeterd is (ook een van de problemen bij dysfasie) en welke problemen juist niet verholpen konden worden. En natuurlijk in welke mate dit hem nu nog parten speelt.
Kortom, ik zou het heel erg op prijs stellen als je ons zou helpen en ik denk dat er velen hier op het forum zijn die hierin geïnteresseerd zijn.
Hoe meer mensen er vanaf weten, hoe eerder dysfasie bij een kind geconstateerd kan worden en des te sneller een kind geholpen kan worden. Ik heb begrepen dat dat heel belangrijk is voor de verdere ontwikkeling van een kind.
Er zijn veel meer zaken waarvan nog te weinig bekend is bij leerkrachten omdat het a. weinig voorkomt of b. niet snel te herkennen is.
Zo ben ik o.a. ook bezig geweest om ADD en (s)electief mutisme onder de aandacht van (aankomende en beginnende) leerkrachten te brengen.
Deze kinderen worden ook vaak niet, te laat of helemaal niet ontdekt op de basisschool omdat de aandoeningen te weinig bekendheid hebben.

[meeltje]

Hier een reaktie van een moeder van een zoon van 14 met dysfasie.
Indien er vragen zijn over deze aandoening dan zou ik jullie daar graag mee willen helpen.
Ik kan natuurlijk alleen maar over mijn eigen zoon vertellen, maar mocht iemand er iets aan hebben dan kun je mij altijd via de PB bereiken
Verder zijn er zowel in Nederland als ook in Belgie stichtingen die proberen dysfasie meer onder aandacht te brengen.
Zij organiseren ook lezingen voor mensen die professioneel met deze kinderen in aanraking komen.
Misschien een idee voor de vraagstelster van deze topic

zie ook

http://sites.google.com/site/dysfasie/ voor Belgie
en
http://www.dysphasia.org/ voor Nederland.


vriendelijke groet

Melanie

[meeltje]

Onze zoon is als kleuter naar een school gegaan voor doven slechthorenden en spraaktaalgestoorden.
Daar had het het ongelofelijke geluk dat zijn lerares én logopediste, beiden nét van de opleiding af, zich gespecialiseerd hadden in dysfasie.
Deze beide dames hebben de hele school uitgefilterd en de dysfasiekinderen er uit gehaald.
Dit bleken er op de hele S.O. school maar 5 te zijn.
Kinderen met ( ik zal het ff D. noemen, typt wat sneller) D. spreken op jonge leeftijd vaak moeilijk of niet.
Wat de dames op school deden was het positief benaderen van wat de kinderen wel konden vertellen.
Ze haalden zo de spanning van het praten af en maakten er een gezellig moment van zodat de D-kinderen zich ook eens konden uiten zonder frustraties.

Op jonge leeftijd vertoonde onze zoon ook agressief gedrag naar zichzelf.
Hij sloeg zich dan op zijn mond of op zijn hoofd en riep doettutnie..........
Dat omschrijft ongelofelijk goed dysfasie.
De kinderen zijn absoluut niet dom en in hun hoofd vormt zich wel een antwoord, ze kunnen dit alleen niet omzetten in spraak.
Vaak zoeken ze in hun hoofd naar de goede antwoorden.
Een leraar heeft het eens als volgt omschreven:

Als onze hersenen er uitzien als een kast met lades en elke lade bevat een bepaald vak zoals aardrijkskunde, taal ,rekenen en zo voorts, dan hebben wij 'normale'mensen op elke lade staan wat er in zit.

[meeltje]

Als iemand ons iets vraagt dan zoeken we de lade op met het gevraagde onderwerp, trekken de lade open en halen de gevraagde kennis er uit.
Iemand die dysfasie heeft heeft net zoveel lades als wij hebben, met net zo veel kennis als wij hebben.....
échter: hij heeft NIET op de lades staan wat er inzit.
indien je hem dus iets vraagt moet hij alle lades willekeurig opentrekken en zoeken voordat hij het onderwerp vind.
Het duurt dus veel langer voordat hij kan antwoorden en dat 'on command 'reageren zal altijd moeilijk blijven.

De spraakontwikkeling van onze zoon voorliep voorspoedig en in groep 4 werd dan ook verteld dat hij kon doorstromen naar de basisschool.
Hij ontwikkelde zich zo voorspoedig dat hij zelfs naar groep 5 mocht doorstromen terwijl het normalerwijze gebruikelijk is om de kinderen van groep 4 SO naar groep 4 BO te laten doorstromen.

Voor onze zoon pakte dit prima uit omdat zijn nieuwe basisschool hier heel erg goed mee omging.
De gebruiksaanwijzing voor de juf was dan ook:
Indien je iets van hem wil zorg dan voor oogcontact en spreek hem duidelijk aan.
Indien er een vraag wordt gesteld zoals een som, vraag dit dan eerst aan een klasgenootje.
Hij weet dan wat het onderwerp is en wat de leerkracht van hem verwacht en kan dan als tweede gevraagde wél de vraag beantwoorden.
kinderen met dysfasie zijn vaak visueel ingesteld. Lukt iets met gewoon uitleggen niet, probeer het dan eens te visualiseren met een plaatje of iets op internet.
En vooral: geef het kind de mogelijkheid om ALTIJD te mogen vragen wat het niet snapt.
Indien hij zich daar vrij in voelt dan geeft het kind ook aan wat niet duidelijk is.