Titel: Verdriet
Auteur: Michael Rosen
Illustraties: Quentin Blake
ISBN: 90-7676-693-2
Leeftijd: 6+
Beschrijving:
Alleen als je zelf een geliefd persoon hebt verloren, kun je zo'n indrukwekkend prentenboek maken over verdriet. Auteur Michael Rosen, in Engeland ook bekend om zijn poëzie, vertelt eerlijk en open over wat hij denkt en voelt na het overlijden van zijn zoon. Pijnlijk direct beschrijft hij alle stadia van het rouwproces. Zelfs als je niet verdrietig bent, wordt Rosens verdriet jouw verdriet. En het is niet over als je het boek uit hebt.
Quentin Blake (onder andere bekend van de Roald Dahl-boeken) tekende er heel treurige prenten bij. In ongecontroleerde en een beetje boze pennenstreken, met aartssombere kleuren. Daarmee dompelt hij het boek definitief onder in rouw. De zinnen onder de prenten, helder vertaald door Bette Westera, bieden soms wel troost. Bijvoorbeeld als verteld wordt dat je er soms helemaal niks aan kunt doen dat iemand doodgaat:
"Mijn zoon Eddie [...] is doodgegaan. Ik hield ontzettend veel van hem en toch ging hij dood..."
De belangrijkste boodschap is misschien wel dat het niet gek is om te rouwen. Dat je dat op verschillende manieren kunt doen en dat je je niet hoeft te schamen voor je verdriet. Maar wanneer het over gaat, en óf het wel over gaat, dat laat de schrijver – terecht – in het midden.
De uitgever geeft als leeftijds-indicatie: 4 jaar en ouder. Dat lijkt mij te ambitieus. Vandaar dat ik er zelf 6+ van heb gemaakt. 'Verdriet' is oprecht en absoluut herkenbaar, maar voor kleuters gewoon te zware kost. Zeker met die beklemmende prenten van Quentin Blake erbij. Ik zou het zelfs mijn eigen jongens, van 6 en 7 jaar, liever nog even onthouden. Omdat de confrontatie met Rosens rauwe verdriet veel sterker is dan de troost die het biedt. Daar moet de tijd wel rijp voor zijn. Een schitterend boek, maar wees gewaarschuwd.
