Ik heb ook nog eens nagedacht over hoe ik praktische zaken in de klas regel, misschien heeft iemand er wat aan:
Verven:Ik gebruik geen verfpotjes in mijn kleuterklas. Ik heb gewoon de grote verfpotten van Reinders ofzo, leg voor ieder kind een A5-papier neer en doe daar de verf op. Dus het papier is het palet zeg maar. Soms delen ze het met een ander. Werk perfect, het lekt er niet doorheen. En daarna gewoon in de prullenbak doen als ze klaar zijn. Ik vind het beter dan eierdozen, omdat ze daarin niet goed kunnen mengen.
Ik geef groep 2 alleen maar wit, zwart, rood, blauw en geel en stimuleer ze zoveel mogelijk om te mengen. Ik heb A4 papieren met daarop gekleurde ovalen. Bijv. bovenaan rood en blauw, en daaronder een grote paarse. Dan kunnen ze zelf zien wat voor kleuren ze ervoor nodig hebben. Die papieren heb ik gelamineerd, en heb dit gemaakt voor iedere mengkleur. Als we gaan verven hang ik die op. En ik geef de kinderen allemaal een papieren handdoekje of wc-papier om hun kwast aan af te vegen als ze een ander kleurtje nodig hebben.
Magneetstrip en kijkplaten:Je kan makkelijk zelf magneten maken. Ik heb in mijn schrijfhoek een groot magneetbord van de Ikea, 60x80 cm. Ik hang daar bij ieder thema een andere kijkplaat op. Op de computer maak ik woordjes, lamineren en een stukje zelfklevend magneetstrip erachter. (die knip je van een rol) De kinderen kunnen ze dan ophangen op de plaat. De plaat zelf plastificeer ik met dik plakplastik. Ik gebruik het dikste wat er is, en het is mat. Doordat dat plastik zo dik is, krijg je geen luchtbellen erin of rare vouwen enzo. Omdat de platen meestal vrij groot zijn, vraag ik wel even hulp bij het rechtleggen van het plakplastik. Achter de plaat plak ik ook stukjes magneet, dus zo blijft de plaat aan het magneetbord hangen. Geen geklier met plakband of buddies.
Je kan magneetstrip momenteel bij de Praxis kopen. Het is daar wel vrij duur, meestal bestel ik het via internet, dat scheelt erg veel.
Je platen moeten trouwens niet te dik zijn, want anders kleeft het magneetje niet meer. Engels karton is meestal te dik. Dat is het nadeel. Maar ik gebruik vaak bestaande platen, waar de school niets meer mee doet. Wij hadden van die grote kalenderachtige platen van 'De wereld rond'. Werd niks mee gedaan, dus ben ik het gaan gebruiken voor dit doel. Soms maak ik zelf een kijkplaat, of vind iets op internet en dan laten vergroten bij een copyshop. Kost ook niet zoveel, en dat papier is ook niet te dik.
Foto's in kasten:Ik hou erg van opgeruimde kasten. Ik heb van ieder ontwikkelingsmateriaal/contructiemateriaal een foto gemaakt (je kan ze ook op het internet vinden) en deze plaatjes op de planken geplakt. Nooit meer een rommel! Zelfs de allerkleinsten kunnen het netjes opbergen.
Kinderen in een mooie rij zetten:Het komt wel eens voor dat we met de hele school in het gymlokaal zitten, en alle groepen een 'optreden' moeten verzorgen. Bijv. bij de kinderboekenweek, Sinterklaas of kerst. Vroeger stond ik vreselijk te stuntelen met ze, om ze in een mooie rij naast elkaar neer te zetten. De oplossing is heel simpel, en waarschijnlijk achterhaald, maar wel handig: gewoon een streep van krijt op de grond trekken. Je staat er versteld van hoe snel die rij staat!
Planbord: hoeveel kinderen in een hoek?Een aantal kleuterklassen gebruiken een magnetisch planbord, maar vaak staan er standaard 6 plekken voor een hoek. Je wilt er ook wel eens minder... Mijn collega's maakten van gelamineerd papier vakken om eronder te plakken, bijv. een kaartje dat 4 vakken bedekte, of 3 vakken, noem maar op. Maar 1 collega van mij deed dat een stuk simpeler als je 2 kinderen in een hoek wilt: gewoon het hoekenplaatje naar beneden schuiven over de vakken heen die teveel zijn. Dan zit je niet met zoveel losse kaartjes in allerlei vormen en maten. Voor een oneven aantal gebruik ik een naamkaartje met een wit papiertje erin. Die hang ik dan wel erbij. Het klinkt erg simpel misschien, en waarschijnlijk heb je zoiets van: dat is toch logisch? Maar ja, je kan er maar net even niet aan denken
Punaises:Ook zoiets: het is echt simpel. Ik heb een bloedhekel aan punaises, en waarom? Omdat ik ze nooit fatsoenlijk uit een prikbord krijg. Veel collega's prikken ze er scheef in, om er toch nog een beetje grip op te hebben. Maar hoe je het wendt of keert: ze zijn niet handig. Ik gebruik ze dan ook niet, maar heb een hele voorraad van die hogere prikdingen, weet even niet hoe ze heten

Dus een punaise met een handvatje eraan zeg maar, zo'n ding van een centimeter hoog (sorry voor de vage uitleg). Die zijn echt super, en ze zijn nog leuk gekleurd ook en niet saai wit of metaalkleurig.
Dit waren mijn 'tips' voorlopig even. De meeste zal je allemaal wel kennen, en ze zijn niet geweldig briljant, maar wie weet is er iemand die zegt: hee, dat trucje kende ik nog niet!

Groetjes, Anja