Stage - Op school eigen kinderen

[Marielle165]

Hallo,

Na de zomer ga ik beginnen aan de deeltijdpabo. Ik heb een stageplaats geregeld op de school van mijn eigen kinderen. Nu sprak ik de lkr. uit de toekomstige groep (1) van mijn dochter en die zei, dat het helemaal niet verstandig is om op de school van je kinderen stage te gaan lopen. Ook zei ze dat het nogal een zware opleiding is en dan nog met kinderen erbij en al helemaal geen vooruitzicht op een baan over 4 jaar. Kortom: waar ben ik aan begonnen?
Nou vond ik dit allemaal nogal negatief klinken uit een over het algemeen genomen toch wel leuk mens , maar hierdoor ga ik natuurlijk wel aan mezelf twijfelen. Was het wel slim om op die school stage te gaan lopen? Moet ik echt wel de Pabo gaan doen? Is het niet te veel met de kinderen erbij? En is de kans op een baan echt zo klein?
Ik heb er nog steeds wel zin in hoor, maar ik word toch altijd een beetje onzeker van zulke momenten.
Wie van jullie heeft stage gelopen op de school van eigen kind(eren)? En hoe is dit bevallen? Ik hoor graag jullie ervaringen...
Groetjes
Marielle

[Ikke!]

[kikker123]

[Marielle165]

[moimoi]

[Juf_Danielle]

[tinka]

Ik ben gaan invallen op de school van mijn kinderen en dat ging prima! Ik heb nu al een aantal jaren een vaste aanstelling, mijn kinderen zijn inmiddels van school af. Als er iets was met één van onze meiden werd daar een afspraak voor gemaakt. Prima geregeld allemaal.
We hebben wel eens een moeder gehad als stagiaire en dat beviel helemaal niet. Zij klapte uit de school! Dat is dan ook helemaal spaak gelopen met die moeder.
Het ligt er maar net aan hoe je jezelf opstelt. Je mag nooit vergeten (op geen enkele school), dat vertrouwelijke zaken binnen de vier muren van de school moeten blijven.
Ik zou zeggen: ga ervoor Marielle, want inderdaad is een baan in het onderwijs een superbaan!

[Marielle165]

Ik denk, dat het inderdaad heel erg aan jezelf ligt. Ik werk nu op een kinderdagverblijf en daar geldt natuurlijk hetzelfde. Vertrouwelijke informatie blijft binnen de 4 muren van het gebouw.
Ik heb mijn kinderen in noodgevallen ook wel eens meegenomen naar mijn werk (toen ze nog kleiner waren) en dit heeft ook nooit problemen gegeven. Het is maar hoe je er zelf mee omgaat, toch?

[Anne]

De opleiding vond ik zelf zeker niet zwaar, ik weet niet wat je voor vooropleiding gehad hebt, maar het is prima te doen hoor! Als je het goed bijhoudt en je ervoor inzet is het vooral erg leuk!
Ik heb zelf geen kinderen, dus daar kan ik niet veel over zeggen. Als je er inderdaad voor zorgt dat je gesprekken over je kinderen gewoon echt als ouder blijft doen en niet als stagiaire die ook nog de ouder is komt het echt wel goed. Ik bedoel daarmee wat hierboven ook al staat, maak er echt een afspraak voor en doe het niet tussen de middag even in de gang.
Wat werk betreft is helemaal niets over te zeggen. Toen ik begon aan de opleiding zou er na vier jaar een heleboel werk zijn, konden we kiezen enzovoorts....ik ben vorig jaar afgestudeerd, maar er was heel weinig werk. Ik ben in de gelukkige positie dat ik kon gaan invallen op een groeischool afgelopen drie maanden en ik heb daar nu een aanstelling gekregen voor volgend schooljaar. Wat ik wil zeggen is dat je nu nog helemaal niet kan zeggen hoe de werkgelegenheid is over vier jaar.
Geniet van de opleiding en je stage alvast!

[Sylvia]

Ik heb op een peuterspeelzaal gewerkt met twee van mijn eigen kinderen, dat ging prima.
Mijn eerste stage was op de school waar mijn eigen kinderen zitten, dat gaf ook geen enkel probleem.
Ook het laatste halfjaar heb ik op deze school gezeten, zelfs een eigen kind in de klas gehad. Heerlijk relaxed vond ik het. Ik kan namelijk moeilijk loslaten en zo had ik toch een beetje de boel onder controle. Mijn kinderen kwamen zelf later naar school dan ik en dan stond ik al op het schoolplein. Zouden ze te laat zijn dan kon ik zo even naar huis bellen. Na schooltijd gingen ze alleen naar huis, 500 meter verderop, dus als er iets zou zijn konden ze altijd naar me toe komen of ik naar hen. In de lunchpauze zag ik ze ook nog even, hartstikke gezellig vonden we dat. Ze vonden het prachtig dat ik op hun school werkte.

En ja, het is best zwaar. Een gezin met drie kinderen in de basisschoolleeftijd, een baan en een studie. Maar als je alles goed bijhoudt en prioriteiten kan stellen is het heel goed te doen.
Soms moet even alles wijken voor school; vrienden, familie, hobby's, sport, huishouden (m.n. in de toetsweken), maar soms moet je ook alles even laten rusten om je aan je gezin te kunnen wijden.

En ja, mijn wasmand puilde regelmatig uit, stof lag er weleens bijna duimendik, maar het is mij altijd gelukt om zoveel mogelijk te doen zonder dat mijn kinderen er 'last' van hadden. Ik heb zelfs vier jaar in drie weten te proppen. Dus waarom zou het een ander niet lukken?
Je ervaringen vanuit het kinderdagverblijf zullen je goed van pas komen tijdens je studie.

De leerkracht klinkt erg negatief, jammer hoor.
In de media hoor je dat er een pensioengolf aankomt. Na de WOII had je immers een geboortegolf, en die mensen zijn nu aan hun pensioen toe. Ik denk dat je best een baan kunt vinden tegen de tijd dat je klaar bent.

Ik wens je heel veel plezier en heel veel succes met je opleiding!

[KarenM]

hallo Marielle,

Ik vind leerkracht zijn een prachtig vak. Natuurlijk is de studie hard werken, maar als je iets wilt, lukt het best naast het opvoeden van kinderen, zo is mijn ervaring. Nog voor mijn afstuderen een half jaar geleden had ik een eigen klas, dus werk vinden kan echt wel. Al realiseer ik me wel dat ik mazzel heb gehad.
Ik heb er wel heel bewust voor gekozen geen stage te lopen op de school van mijn kinderen. Ik wil daar gewoon moeder zijn en geen dubbelrol hebben. Zowel niet voor mijzelf als voor mijn kinderen.
Ik ervaarde mijzelf in mijn eerste stage als bewust onbekwaam, je moet nog zoveel leren en er gaan nog zoveel dingen niet echt lekker, een les die niet loopt, een klas die met je aan de haal gaat. Geeft helemaal niks, want je bent aan het leren. Maar het maakt wel de relatie met leerkrachten ongelijkwaardig, je bent stagiaire. Ik wil liever op school moeder zijn in een onafhankelijke rol. Ook omdat mijn kinderen niet op een gemiddelde manier de school doorlopen, maar regelmatig ander werk nodig hebben, wil ik gewoon als moeder mijn mening kunnen geven en niet vanuit een dubbelrol.
Ik heb overigens wel bij mijn eigen ouders op school gezeten, zowel op de lagere school als op de middelbare school. Destijds besloten dit zelf nooit te doen bij mijn kinderen. Want gelukkig waren mijn ouders populaire leerkrachten (dat zag ik bij vriendinnen wel anders, die moeite hadden hun eigen identiteit te ontwikkelen, omdat hun vader zo'n slurf(je) van een leraar was en je bent toch de dochter van...), maar toch voelde ik altijd de noodzaak me netjes te gedragen. Iedereen kent je en je moet het goede voorbeeld geven, was mijn gedachte als kind en puber.......

Ieder maakt die keuze natuurlijk voor zichzelf, afhankelijk van wat belangrijk voor je is en ik heb deze keus gemaakt.

Heel veel plezier met de opleiding. het is een prachtig vak! Leven is het meervoud van lef, als je iets wilt moet je ervoor gaan en luister niet teveel naar negatievelingen.

succes
Karen

[Cinderella]

Hallo Mariëlle,
Ik kreeg vorige jaar ook af en toe zo'n reactie zoals jij beschrijft: Er is weinig werk. Waarom wil je dit gaan doen, je hebt nu zo'n vrijheid in je werk... Sommige mensen kwamen zelfs met verhalen over relaties die waren stukgelopen omdat één van beiden een pabo-opleiding deed en daar (te) veel tijd en energie in ging zitten. Tja... Ik werd daar ook wel onzeker van! Inmiddels ben ik een jaar verder, en ik moet bekennen dat het eerste jaar van de pabo een enerverend jaar is geworden. Je moet echt wel je weg en je ritme vinden, samen met vriend/man en kinderen en soms valt dat tegen. Zit je iedere avond tot diep in de nacht achter de pc. Maar mijn ervaring is dat na iedere zware periode wel weer een tijd komt dat je het relaxed hebt en weer beseft waarvoor je het doet. Je leert enorm veel en dat is ook een cadeautje voor de toekomst! Dus als je dit graag wílt (proberen): Gá er dan voor! Wat het je dan later nog brengt, wie dan leeft dan zorgt. Maar je wordt er nooit dommer van en het lijkt me erger om over tien jaar spijt te hebben dat je het niet geprobeerd hebt.
Ik ben er overigens zelf huiverig voor om op de school van mijn kinderen te gaan stagelopen. Ik wil dat graag gescheiden houden, om dezelfde reden als Karen M beschrijft: Als stagiare heb je nog zoveel te leren, en ik wil op de school van mijn kinderen gewoon moeder zijn.
Maar da's persoonlijk hoor.
Ik wens je veel succes!

[juf mama]

[Saskia]

[Jamar]