Ik breek even in! Ik heb een vraagje van wat ouders over hoe jullie hier als juffen en meesters mee om zouden gaan.
Onze kinderen zitten nu in groep 3 en hebben de laatste 3 dagen van de week een juf die ze erg snel laat nablijven. De juf van de eerste 2 dagen heeft iets meer natuurlijk overwicht en minder problemen. Veel kinderen moeten nu één of meerdere keren per week nablijven om wat over te schrijven. Soms zelfs een groep van 6 of 7 kinderen tegelijk. Nadeel is: ze zien het niet eens meer als een straf, dus veel indruk maakt het niet.
Het is een onrustige klas, zeker bij deze juf, en aardig wat kinderen hebben een handleiding, dat zeker. Maar de juf vindt dat ze ten alle tijden rustig moeten zijn en stil moeten blijven zitten. Wij als ouders vragen ons af in hoeverre dat realistisch is te vragen van kinderen in groep 3.
Het zijn kleine vergrijpen: een keertje opstaan, je boekje niet terugleggen hoe de juf dat wil, bij het kletsen, giebelen of bij geluid maken wanneer dit niet gewenst is komt je naam op het bord. Bij de 2e keer komt er een streepje achter en moet je nablijven en 1 of 2 blaadjes met strafregels schrijven.
Op zich is dit niet eens zo vreselijk, de kinderen zitten er ook echt niet mee, maar het leidt tot best flinke problemen voor de ouders omdat sommige kinderen er lang over doen en de moeders nu soms in de kou in de auto met babies en peuters 30 tot 45 minuten moeten wachten tot hun kinderen klaar zijn met nablijven. Gelukkig wordt het nu weer wat warmer buiten, maar als je een baby bij je hebt die gevoed moet worden is dit een probleem.
Afspraken bij fysiotherapeuten, tandartsen en huisartsen lopen in het honderd als die direct op school volgen. Het ophalen van broertjes of zusjes die op een dependance een stuk verderop zitten loopt mis en die staan ook een half uur in de kou op dat schoolplein te wachten.
De juf is slecht aanspreekbaar hierover en vindt dat zij in haar recht staat. We zeggen ook niet dat er geen straf hoeft te volgen, maar iets waarbij niet zoveel andere 'slachtoffers' vallen zou wellicht een beter idee zijn. Wat kun je als ouders hieraan doen en wat zouden we eventueel als alternatief voor het nablijven kunnen opperen?