Ik weet niet zo goed wat ik met deze situatie aan moet. Misschien dat jullie advies voor mij hebben.
Aan het begin van het schooljaar was er een mentoravond en een moeder van één van mijn leerlingen gaf aan dat zij zich zorgen maakte over pestgedrag in de klas. Dit scheen vorig jaar ook het geval te zijn. Ik heb naar namen gevraagd en of zij voorbeelden kon geven. Ze noemde een paar namen en gaf voorbeelden als 'X kwam thuis met een kapot spatbord van de fiets en kwam ook thuis met een kapotte broodtrommel.' Dit scheen een klasgenoot R te hebben gedaan. Ik zou met X en R gaan praten om te kijken wat we konden doen.
Met X heb ik eerst gesproken. Hij zei eerst dat het heel goed ging in de klas. Toen ik doorvroeg naar een kapotte fiets en broodtrommel, vertelde hij schoorvoetend dat dit door R en nog een paar jongens uit een andere klas was gebeurd. Hij vertelde dat hij ook last had van twee andere jongens. Deze jongens heb ik daarna gesproken. Dit heb ik heel algemeen gehouden. Zij zeiden dat ze wel eens opmerkingen maakten naar andere kinderen. Zij zagen hier geen pesten in. Toen ik ze een spiegel voorhield, schrokken ze wel en zagen ze in dat het toch wel op pesten begon te lijken. Zij beloofden beterschap en sindsdien is dit opgelost. Met R heb ik gesproken en toen ik hem confronteerde met een kapotte fiets en broodtrommel keek hij mij heel ongelovig aan en hij schrok heel erg. Toen ik zei: 'Ik zie dat je nogal schrikt...Klopt het verhaal?' R begon heel erg te huilen en zei: 'Als X zich nu rot voelt, ga ik direct sorry zeggen. Ik vind hem namelijk heel aardig!' Toen ik doorvroeg over de incidenten kreeg ik dit verhaal: "We stonden met een groepje jongens en we waren een beetje aan het ouwehoeren. Er werden grapjes gemaakt en X deed ook mee. Het was juist lachen! X was zelf als geintje tegen iemands fiets aan het schoppen en ja, dan doen kinderen het terug. Trouwens, zijn spatbord was al kapot hoor." Met de broodtrommel was het een soorgelijk verhaal. De volgende dag heb ik X weer gesproken en toen ik met dit verhaal kwam, gaf hij dit ook toe. Mijn vraag: Waarom zeg je dit dan op een andere manier tegen je moeder? Hier kreeg ik niet echt een antwoord op. Dit voorval heb ik later met moeder besproken en zij zei: "Ja, maar X is psychisch zo gevoelig dus zo zal hij het wel opgevat hebben..."
Na deze incidenten heb ik X nog een paar keer gesproken en er was niets aan de hand. Ze mochten in mijn groep op een papiertje opschrijven naast wie zij wilden zitten. R en X schreven elkaars naam op. Dus ik dacht dat het wel goed ging. In de klas werkten ze ook prima samen en hadden ze de grootste lol. Na de rapportenvergadering mailde ik moeder (dit doe ik bij alle ouders) en zei dat ik een heel blije X in en buiten de klas zag. Hij vindt het leuk in de klas (zijn eigen woorden) en haalt goede cijfers. Niets aan het handje zou je zeggen...Toen kreeg ik een mail terug waarin zij haar zorgen uitte dat er nog steeds pestgedrag jegens X was. (klap in de nek, schoppen etc)
Hier heb ik X naar gevraagd en hij wist niet wat ik bedoelde. Tot ik zei dat zijn moeder dit mij had verteld. Hij zei dat hij in de klas een tik tegen zijn nek had gehad. Hij wilde niet zeggen door wie. Ik mocht niets van hem doen, want dan wisten de jongens dat het van hem kwam. Ik zei dat ik het volgende week (ofzo) ook eens algemeen een mentoruur aan omgangsnormen kon besteden. Dit wilde hij ook niet..Toen ik doorvroeg wat er precies was gebeurd kwam dit eruit: "Ik was aan het werken en een van de jongens liep langs mij heen. Hij tikte mij tegen mijn nek aan. Ik zei 'au'....Toen ik vroeg of de klasgenoot hier nog op reageerde zei hij stotterend 'ja...hij zei wel sorry'
Afgelopen donderdag was er een ouderspreekavond. De moeder van X was er ook. Zij opende het gesprek met: 'X wordt nog steeds gepest. Wanneer gaat u hier iets aan doen?" Mijn mond viel even open...Ik vertelde aan moeder wat X tegen mij had gezegd over de voorvallen. Het lijkt of X de verhalen dramatiseert naar moeder toe. Moeder mocht ook niets meer tegen mij zeggen hierover. Toen ik zei dat ik dan ook niet goed wist wat ik kon doen zei ze: "een les omgangsnormen ofzo?" Ik gaf aan hier al veel aandacht aan te besteden, maar dat ik nog wel eens ging nadenken of ik er verder nog aandacht aan kon geven. Ik stelde toen voor om eens in gesprek te gaan met moeder en X. Aangezien de verhalen net elke keer anders zijn. Moeder wilde dit absoluut niet, want anders zou X heel boos op haar worden omdat ze iets hierover had gezegd....
Ik heb heel erg het gevoel dat X de verhalen uit het verband trekt. Hij vertelt het net ietsje erger dan het daadwerkelijk is. Ik heb collega's gevraagd of zij eens wilden observeren. Vooral mijn collega gym ziet veel. Niemand van mijn collega's was iets vervelends opgevallen. Ze vonden juist dat het zo'n leuke en gezellige groep is...
Ik kan ook wel zeggen dat ik een zeer scherp oog hiervoor heb. Mij valt niets op in de klas en in de gangen. Nu weet ik ook dat pesten heel geniepig gebeurt...Ik wil de jongen met alle liefde helpen, maar ik weet niet hoe. De leerling wil niet dat ik iets doe en als doorvraag naar gebeurtenissen blijkt dat het verhaal toch niet zo heel erg is of dat hij er zelf ook aandeel in heeft. Moeder wil dat ik iets ga doen, maar in gesprek gaan met ons drieën wil zij ook niet. Ik heb voorzichtig aangegeven dat ik graag de volledige verhalen boven tafel wil krijgen, omdat het steeds net ietsje anders in elkaar zit. Moeder zegt daarop: "Ach, maar die jongen heeft al zoveel meegemaakt..."Het blijkt te gaan om het broertje van X. Het broertje is verstandelijk en lichamelijk gehandicapt. Dit broertje is de hele medische molen door geweest en X heeft dit van dichtbij meegemaakt. Ik heb ook de mentor van vorig jaar gesproken. Zij vertelde dat dit vorig jaar ook een probleem was. Zij mocht ook niets doen, maar kreeg elke keer dit soort verhalen te horen.
Ik ben nu heel erg in tweestrijd. Enerzijds wil ik de jongen heel graag helpen en neem ik het heel serieus, maar hij en moeder maken het mij heel erg moeilijk óm iets te doen. Anderzijds heb ik heel erg het gevoel dat X thuis op deze manier aandacht vraagt, omdat zijn broertje veel (!) aandacht vraagt. Ik vind dit zo frustrerend! Ik heb erg de neiging om te denken: Zo kan ik niets doen, dus moet je ook ophouden met zeuren! Maar goed, pesten gebeurt ook erg stiekem en ik wil ook dat X gelukkig is in de klas... Moet er ook bij zeggen dat X een heel serieus jongetje is. Soms te serieus in vergelijking met zijn leeftijdgenoten. Hij komt soms iets té wijs over en dit kan soms ook verkeerd vallen.
Iemand een advies? :-D
