Leerkrachten met ADD?

[Joke]

Wat fijn, Nik, dat alles op zijn pootjes terecht is gekomen. Door jou heb ik ook weer eens wat teruggelezen. De club van 'leden' werd inderdaad aardig groot.
Het is alleen jammer dat levente.nl aangepast is en de links nu niet meer kloppen.
Ik begrijp uit je bericht dat je het goed naar je zin hebt in het onderwijs en daar gaat het om. Succes!

[sann]

Hallo collega's,

ik weet eigenlijk niet goed of het hier thuis hoort, maar ik loop nu al heel wat jaren tegen het volgende aan:

ik ben een ongelooflijke sloddervos, maar ben wel gesteld op structuur en overzicht. Alleen krijg ik dat dus niet gedaan en verval ik dus in heel veel rommel, waar ik dan moeilijk overzicht in vind.
Ik start elk schooljaar met een nette klas en probeer alles goed te structureren, en toch na enkele dagen zie je alweer heel wat rommel verschijnen. Na een paar weken is het een rommeltje en begin ik weer van voor af aan. Tot ik het na een tijdje weer opgeef.
Thuis heb ik dit ook: zowel met mijn schoolmaterialen, maar ook gewoon in het huishouden dat ik moet runnen met mijn man en 2 kids. Het groeit me boven het hoofd en ik vraag me continu af hoe anderen dit toch doen.

Ook heb ik enorm veel to do lijstjes die maar niet klaar geraken. Er komt alleen maar bij.
Ik begin aan iets, raak het beu of kan even niet verder en hopla ik begin aan iets anders. zo heb ik dus heel wat onafgewerkte zaken liggen.

Iemand tips voor mij hoe ik dit kan aanpakken?
bedankt!
sann

[Joke]

Je zit hier zeker op de goede plaats met je bericht.
Het is heel herkenbaar en hoogstwaarschijnlijk ADD (al kan ik dat natuurlijk niet diagnosticeren).
Voor ik een hele verhandeling ga schrijven, heb je al eens de moeite genomen dit topic vanaf het begin door te spitten?
Je vraag is al meerdere keren aan bod geweest en er staan ook ettelijke tips om lijn in je organisatie te krijgen, al hangt
dat van heel veel factoren af en zal je regelmatig nog wel in je oude fout vervallen. Het hangt een beetje samen met hoe
druk je het hebt en hoeveel steun en begrip je in je omgeving krijgt. Het beste zijn een partner en collega's die je sturen,
zonder dwang en boze woorden, want hoe harder je je best gaat doen, hoe slechter het gaat.

[Joke]

Heb je nog een combinatieklas Sann? Ik dacht het niet hè?

Laten we bij het begin beginnen. Je bureau. Is het daar in de loop van de dag een steeds grotere troep en kan je niets meer vinden wat je daar aan het begin van de dag had klaargelegd? Daar heb ik het volgende op gevonden, want als je voor alles een vaste plek hebt, gaat het al een stuk beter.

-Voor de handleidingen van de methodes had ik een plank achter mijn bureau
-Voor de in te leveren schriften had ik een vaste plaats (de nakijkbakken)
-Er zitten in elke klas meestal wel een paar - meestal - meisjes, die betrouwbaar zijn en van opruimen houden. Die gaf ik de opdracht (ze wilden dit graag doen) mijn bureau op te ruimen als dat nodig was, wat meestal inhield: handleidingen op zijn plaats zetten, schriften en werkboeken uitzoeken (en tellen) en soort bij soort in de juiste nakijkbak leggen
-Losse papieren op een stapel
-Slingerende pennen en/of potloden in een blik op mijn bureau.
Je wilt niet weten hoeveel dat al scheelde.
Verder stelde ik regelmatig een moment in waarop de lln. zelf hun eigen la moesten opruimen, ook dat scheelde een hoop, vooral bij lln. die dezelfde problemen hadden als ik of er in ieder geval dicht in de buurt kwamen.

O ja, dat zou ik bijna vergeten, die (halve) minuut extra die nodig is om je pen, handleiding, sleutel (of wat dan ook) op de juiste plaats neer te zetten/leggen en om even na te denken bespaart je uren zoekwerk in je leven. (Ik ben zeer allergisch voor de vraag 'waar is ....', dan sla ik al op tilt en weet ik niets meer, behalve als me even de tijd wordt gegund om na te denken.)

[Anita]

Ik heb mezelf aangewend om aan het einde van iedere werkdag een rondje door de klas te doen om alles op zijn plaats te leggen. Kost me per dag een paar minuten, maar zou me na een week een kwartier ineens kosten en na nog langer zou ik het niet meer overzien. Iedere dag dus weer alles op zijn vaste plaats. Mijn duo is het inmiddels ook gewend. Eerder begon ik nadat zij gewerkt had de dag met eerst eens alles weer daar neer te leggen waar het voor mij hoorde. Scheelde me dan op de rest van de dag een hoop onrust.

[sann]

[super_juf]

Hoi allemaal,

Een tijdje terug heb ik een bericht geplaatst over stemmingsschommelingen en of dit haalbaar zou zijn in mijn werk. Inmiddels heb ik een intake én een psychologisch onderzoek gehad. Volgende week donderdag krijg ik de uitslag. Ik vind het erg spannend.

Ik heb alle pagina's van dit topic gelezen en wat een hoop herkenning. Ik kan wel huilen van geluk! Ik ben dus niet gek, want zo heb ik me altijd gevoeld. Ik voelde me altijd anders dan anderen, ook als kind zijnde. Ik dácht dat ik geen moeite had met plannen en organiseren, want ik had alles in de klas op de rit. Nu ik al jullie reacties en verhalen lees, denk ik: verrek, dat heb ik ook!

Tijdens mijn studie deed ik ellenlang over lesvoorbereidingen. Ik kreeg elke keer weer te horen dat ze veel te uitgebreid waren en dat ik verhalend schreef. Dit moest puntsgewijs zijn. Ik kon de hoofd- en bijzaken niet van elkaar onderscheiden.
De beroepstaken (zeer grote opdracht waar je tien weken de tijd voor had, geen idee of ze nog zo heten) waren in eerste instantie een hel. Ik heb mezelf blijkbaar aangeleerd dat ik eerst een kader bedacht. Ik maakte bijvoorbeeld meteen het voorblad, een pagina voor de inhoudsopgave, inleiding, in de opdracht zoeken naar de onderwerpen en dit op elk blad typen. Zo had ik een kader en kon ik alles invullen. Hierbij kwam ook de hyperfocus om de hoek kijken. Ik vond het meestal een interessant onderwerp en dan had ik een beroepstaak in ongeveer vijf dagen af. Ik zat dan ook hele dagen achter een pc en kwam dan overdag niet buiten. Mijn man (destijds vriend) vond dat al vreemd, maar ik vond het wel lekker. Zo, ook weer af. Toch bleef de rusteloosheid in mijn lijf en zat ik alweer aan iets te denken waar ik ook nog wel even aan kon beginnen.
Nu denk ik dat het niet raar is geweest dat ik in het derde jaar van mijn studie burn-out klachten had en dat ik vertraging op liep. Ik ging constant over mijn eigen grenzen. Ik heb ergens gelezen dat 'het proces van de ADD-er' voor depressieklachten en voor fysieke klachten kan zorgen. En of ik deze heb!

Mijn eerste baan voor de klas was fulltime in het praktijkonderwijs. Met de leerlingen had ik zoveel plezier, maar al het werk er omheen...wat een verschrikking. Ik had totaal geen overzicht en niemand die me erbij hielp. Ik probeerde overzicht te krijgen en dan was er weer iemand die zei dat het niet zo mocht op die manier...Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik faalde en ben heel onzeker geworden. Ik ben destijds teruggegaan naar partime werken, want fulltime trok ik gewoonweg niet. Ik was helemaal kapot. Destijds is gezegd dat ik fibromyalgie heb, maar ik vermoed dat zeer veel pijn- en vermoeidheidsklachten bij ADD vandaan komt.
Toen ik op mijn huidige school kwam te werken voelde het als walhalla....Ik kon mijn eigen uren indelen en men had gewoon methodes! Deze waren op het Pro niet aanwezig (en wat er was, was niet veel soeps. Ik moest alles zelf bedenken...) Ik kon mij altijd zo goed inleven in kinderen met een ontwikkelingsstoornis. Nooit is er bij mij een lampje gaan branden dat ik het misschien ook wel eens kon hebben... -_-
Na een jaar op mijn huidige school verveelde ik me, dus pakte ik een tweedegraadsstudie erbij. Ook tijdens deze studie heb ik me volledig op gestort. Ik kreeg het voor elkaar wat 95% van de studenten niet voor elkaar kreeg....Ik rondde studie binnen een jaar af. Hierna was ik dan ook volledig opgebrand. Opnieuw klachten van burn-out. Mijn eerste mentorklas vond ik heel erg vermoeiend. De kinderen zelf niet, want dat waren toppers, maar het werk wat ik eraan had. Ik hoorde vaak van collega's dat ik teveel deed en dat ik me ook wel voor 80% kon inzetten. Dit laatste snapte ik niet...Hoe kun je je nu voor 80% inzetten? dat verdienen die kinderen niet. Ik moet alles geven. Ik kreeg dan ook veel complimenten van ouders en leerlingen, maar opnieuw was ik opgebrand en wilde het jaar erop even geen mentorklas. Toch begon ik me dan weer te vervelen...Ik merk een patroon nu ik dit schrijf, haha!

Toen ik zwanger raakte, jeeej hormonen, werden mijn klachten enorm versterkt. Nu heb ik dus ook gelezen dat dit kan gebeuren bij ADD. Ik piekerde me suf; zag overal beren op de weg; ik las me een ongeluk over baby's en opvoeding, want ik wist niet hoe dat moest...; ik zorgde dat ik voor mijn twintigste week zwangerschap alle babyspullen al in huis had. Door al het piekeren en veel te weinig slaap kwam ik in het ziekenhuis terecht en moest daar slapen met behulp van medicatie.
Tijdens de bevalling zeer veel bloed verloren en hierdoor dus totaal geen weerstand meer. Een paar dagen na de geboorte van mijn zoon was ik enorm depressief. Ik kwam bij een psychiater, eerste diagnose: postnatale depressie icm piekerstoornis. Nu ben ik bijna twee jaar verder en nog steeds ben ik niet de persoon die ik voor mijn zwangerschap was. Na mijn werk kon ik thuis altijd uitrusten, maar thuis had ik dat niet meer, want mijn zoontje had me nodig. Constant in een soort van paraatheid klaar staan en alles goed willen doen...

Een tijdje geleden vroeg de psychiater of er niet meer aan de hand kon zijn. Een bipolaire stoornis of AD(H)D in de familie? Ik moest mijn stemmingen bijhouden. Dit heb ik twee maanden gedaan en hij zei dat hij mijn stemmingswisselingen heel erg vond meevallen. Twee 'donkere' periodes waarbij direct hulp in is geschakeld. Beide periodes vielen in een vakantie. Met vakanties heb ik altijd moeite gehad. Nu kan ik dit dan ook plaatsen...

Binnenkort dus de uitslag, maar ik voel gewoon dat ik ADD heb. Ik wil dan ook zeer graag medicatie en therapie gericht op ADD, zodat ik mijn privé en werkleven weer in balans kan krijgen. Ik werk namelijk nog steeds niet zoals ik heb gedaan en ergens heb ik altijd gevoeld dat dit wel zou moeten kunnen.

In een ander topic twijfelde ik heel erg aan mijn motivatie om les te geven. Nu twijfel ik niet meer om in het onderwijs te blijven. Ik blijf! Ik dacht dat alles wat er speelde ook te maken had met een verkeerde werkkeuze. Ik snapte dan weer niet hoe ik dan toch zoveel plezier van het lesgeven had (als ik de routine maar had) en zoveel plezier met mijn leerlingen had (als we aan de groepssfeer hadden gewerkt).

Ik heb veel tips gelezen. Helaas doen de links het niet meer naar de websites. Ik hoop dat ik psyche-educatie krijg en dat ik ga leren hoe ik met mijn leven in balans kan brengen. Eindelijk....er is dus een naam voor wat ik voel. Dit geeft al zoveel rust....

[Joke]

Ik heb alles met verbazing gelezen. Ik hoop voor je dat er nu idd een einde aan je 'zoektocht' gekomen is en dat je kunt gaan opbouwen.

[super_juf]

[Joke]

Ik meen dat we al eens eerder over ADD gesproken hadden en het verbaast me dat nu ineens alles op zijn plaats valt. Zo ging dat bij mij (ineens paste het 'plaatje' als een jas) en nu gaat het bij jou ook zo. Wonderbaarlijk en fijn, want bij mij kwam er ineens een rust over me: gelukkig, het heeft een oorzaak. :-)

[mie k]

Misschien is dit wel dezelfde vragenlijst als eerder genoemd. Over een aantal vragen ben ik eigenlijk wel verbaasd. Oorontsteking? Geadopteerd (als het aangeboren is zou dat toch geen invloed moeten hebben?)?

Ik heb teruggelezen dat ik eerder 80 scoorde (jaren geleden). Op deze lijst scoor ik nu 46. Valt wel mee dan. Ik herken zeker dingen in ADD en ben ook nog zoekende in waarom dingen bij mij zo gaan als ze gaan maar weet niet of dit het nu is. Het chaotische, geen overzicht hebben, rommelig zijn, dingen niet afmaken en afgeleid zijn herken ik wel.

[Joke]

Hoe je ADD ervaart, hangt heel erg af van in welke situatie je zit.

[super_juf]

Voorlopige uitslag is binnen. Ik was een grensgeval als het kwam op ADD. Toch wilde hij wel een vervolgonderzoek; een onderzoek dat uitgebreider is en helemaal gericht op ADD. Wat ik nu moest doen waren meerdere testen. Tijdens de intake moest een schifting worden gemaakt en daar kwamen deze testen uit. Deze testen waren ook weer een schifting en nu weten we in welke hoek we het moeten zoeken. Uit de gemaakte testen kwamen ook kenmerken van ASS naar voren, maar hier herken ik mezelf niet in. Anders zou ik ook veel moeite moeten hebben met emoties van anderen en ik voel dat juist heel erg goed aan.

@Joke. Klopt, we hebben het ook over ADD gehad. Alleen had ik dit topic nog niet gelezen. Nu wel gedaan en nu passen er vele puzzelstukjes. Ik hoop zo dat ik medicatie kan krijgen en bijbehorende therapie, zodat ik mijn leven weer in balans kan krijgen. Mijn gezin en ik verdienen dit.

[Joke]

[Joke]

Bij mij hetzelfde, overeenkomst met ASS, maar niet genoeg om herkenbaar te zijn (en ADD heeft ook veel kenmerken van ASS in zich).
Wat wel mee zou kunnen tellen, net als bij mij: HSP. Dat zou dat 'invoelen van anderen' kunnen verklaren.