Werken

[Juf Kimberly]

Werk je liever op het regulier onderwijs of in het speciaal onderwijs?
En waarom?

Ik ben invalleerkracht, dan pak je al het werk wat je pakken kan.
Maar ik merk, dat ik me echt thuis voel op het speciaal onderwijs.
In 1 jaar tijd, heb ik al mijn 2e langdurige vervanging in het speciaal onderwijs.
Ik ben gek op die structuur.
Dat heb ik zelf nodig, dus misschien dat ik het daarom zo prettig werken vindt?

Het is natuurlijk soms wel tandjes bij zetten, maar..

Mijn hart ligt echt bij het Speciaal Onderwijs.

Wie heeft dit nog meer?
Misschien kunnen we wat ervaringen uitwisselen.

[Mniekske]

Mijn hart ligt ook bij het speciaal onderwijs, dat wist ik al voordat ik aan de Pabo begon. Ik werk nu dan ook in het SO, Cluster 1.

Wat mij vooral aanspreekt in het SO ten opzichte van het regulier, is het omgaan met kinderen die 'iets' hebben. Ik heb 4 jaar ingevallen in zowel regulier als S(B)O. Ik merkte in het regulier wanneer een kind een rugzakje/stempel kreeg dat dit wel werd erkent, maar vooral in de zin van; prima, je krijgt een paar aanpassingen en verder moet je gewoon wel meedraaien in de klassensituatie. Terwijl ik nu voor elke leerling een individueel plan heb, op hun eigen niveau. Waar kan koppel ik de instructies/werkjes in groepjes, waar niet kan gewoon één op één.
Ik realiseer me natuurlijk dat het op sommige reguliere scholen anders gaat, maar dat is wel de ervaring die ik op 90% van de scholen gehad heb.

Daarnaast heb ik ook gewoon een zwak voor kinderen die 'iets' hebben.

Wat spreekt jou zo aan in het speciaal onderwijs dan?

[Sellebel]

Ik heb zelf een 'speciaal' kind, dus ik heb altijd geroepen dat SO niets voor bij is. Ik heb vorig jaar een paar dagen ingevallen op het SO en daar heb ik bij mezelf gemerkt dat het inderdaad niets voor mij is. Wel zou ik graag meer willen weten over de verschillende stoornissen, zodat ik in het reguliere onderwijs de kinderen beter kan begrijpen en verder kan helpen. Dus in de toekomst wil ik wel de master SEN gaan doen.

[Lespakket]

Ik heb nog nooit lesgegeven in het speciaal onderwijs, en ik ben eerlijk gezegd een beetje bang dat ik er te weinig geduld voor heb.... Ik ben ook nog al van de spontane acties enzo, dus die structuur heb ik ook al niet

[miek]

Ik heb een jaar in het SBO gewerkt. Ik vond bepaalde dingen erg leuk. Ik vond het erg leuk om met 'speciale' kinderen te werken. Ze toch weer een stapje verder te krijgen. Daar zag ik de uitdaging wel in. Wat ik ook erg belangrijk en leuk vond was om ze weer vertrouwen te geven (wat vaak na het reguliere basisonderwijs verdwenen was) Waar ik tegenaan liep is dat ik nogal van de spontane ideetjes ben, of ineens iets geks doen. Daar zaten deze kinderen niet altijd op te wachten. Ze raken dan toch wel van slag, vonden het misschien wel leuk maar zijn niet zo makkelijk weer rustig te krijgen. Ze kunnen dit niet zo snel weer loslaten en weer verder gaan met de lesstof. Ik denk dat ik er te weinig gestructureerd voor ben (al vinden ze op mijn huidige school wel dat ik heel gestructureerd ben, ze zeggen daar dat ze daaraan kunnen merken dat ik in het SBO gewerkt heb).
Verder had ik echt veel kinderen met een (echt) slechte thuissituatie. Vooral dat brak me op. Ik trek me dat allemaal heel erg aan en je kunt eigenlijk niks doen (behalve melden). Ik kon dat niet goed loslaten, nam het mee naar huis en dat is niet goed. Ik heb na een jaar de kans gekregen en gegrepen om op een reguliere basisschool te gaan werken, iets waar ik nog steeds geen spijt van heb. Ik had ook de keuze om op het sbo te blijven maar ben blij dat ik dat niet gedaan heb. Ik merk wel dat ik veel geleerd heb van het sbo.
Ook merk ik nog steeds dat ook ik een 'zwak' heb voor kinderen die iets hebben.

[Juf Kimberly]

@ Mniekse, mijn droom om juf te worden begon al op de basisschool.
Toen mijn ouders hoorden dat mijn broertje naar het speciaal onderwijs moest, waren ze helemaal in tranen (toen was het nog vrij taboe).
Ik heb altijd gezegd dat ik mijn broertje zou beter maken

De structuur spreekt me enorm aan op SBO.
Ik wil graag de kinderen helpen en als je ziet hoe trots ze al zijn op een kleine stap, dat vind ik geweldig.
Daarnaast vind ik dat ik strenger kan zijn op een SBO dan op regulier, hoe dat komt? Geen idee.
Misschien is het ook wel het gevoel.

Elke dag ga ik fluitend naar mijn werk.
Ondanks dat er soms lastige dagen zijn, blijf ik het enorm leuk vinden.

[meester R.]

Ik vind het zo fijn dat je nooit weet wat je mee gaat maken op een dag. VSO Cluster 4, iedere dag anders

ik zou echt heel ongelukkig worden van regulier...

[Sannie]

Ik loop op dit moment stage op een cluster 3 school en ik vind het fantastisch! Nu ik stageloop wil ik zoveel mogelijk gezien hebben en heb om die reden gekozen om in het SO stage te gaan lopen. Ik vind het fijn dat ik echt wat voor kinderen kan betekenen. Na een zware operatie komen ze toch weer zo snel mogelijk naar school toe, omdat het daar zo fijn is. Ik geniet van deze kinderen. Ze kunnen zoveel ondanks hun handicap. Het zou voor iedereen goed zijn om in aanraking te komen met deze mensen.
Dit schooljaar ga ik ook nog stage lopen op een cluster 4 school. Ben benieuwd of me dat ook zo goed bevalt.

[Mniekske]

Ik wil inderdaad ook al vanaf dat ik kleuter was juf worden. Het SO is er vooral op de middelbare school ingekomen. Maar goed, ik merk wel dat ik nog wat achtergrondkennis mis. Ik wil dan ook in september gaan starten met de master SEN.
Verder wat je schrijft over streng zijn, ik heb juist het gevoel dat waar ik nu werk ik minder streng ben. De klassen zijn veel kleiner en ik ben heel duidelijk in wat ik wil. Maar streng zijn associeer ik voor mezelf toch echt met het staan voor grote groepen (al heb ik een hekel aan het woordje streng, ik noem het liever duidelijk of consequent). Misschien komt dit ook wel doordat ik nu een eigen klas heb hoor, daarin kun je investeren en als invaller moet je toch in 1 dag laten zien wat je waard bent.

Tja ik ben waar ik nu werk in ieder geval heel gelukkig en zie mezelf niet snel terug gaan naar het regulier. Hoewel ik ook wel herken wat Miek zegt hoor. De schrijnende thuissituaties van kinderen neem ik geregeld mee naar huis, dat is nog niets wat ik moet leren loslaten.

[Juf Kimberly]

Je hebt helemaal gelijk over die thuissituaties.
Ik neem dat ook mee naar huis en denk er ook maar aan.

Streng is misschien inderdaad niet het juiste woord: Duidelijk en consequent zijn.
ik denk dat als je een eigen klas hebt, het sowieso al voordeliger is dan wanneer je een invaller bent.
De kinderen weten toch dat je weggaat en je bent er bij de opstart niet geweest.
Dat is ZOOOOOOOO belangrijk!

Ik wil ook graag de Master Sen nog gaan doen, maar ik moet ook kijken of het budget er is en of ik het wel haal.
Ergens ben ik daar enorm bang voor, omdat ik ook al op de PABO soms tegen mijn plafond liep.
Dus vandaar.

En ik moet ook nog steeds de gymopleiding!
Ben vooral blij dat de kinderen op SBO een vakleerkracht daarvoor hebben

[Mniekske]

Die gymopleiding heb ik dan weer wel Maar nu inderdaad een vakleerkracht. Hoewel ik het wel fijn vind dat wanneer deze uitvalt ik gewoon met mijn leerlingen naar de gymzaal kan en mag.

Maar goed, qua invallen heb je natuurlijk wel gelijk. Ik merk nu zoveel meer rust dan de afgelopen 4 jaar. Ik hoop voor je dat je ook snel een eigen klas krijgt.

[super_juf]

Ik werk ontzettend graag met kinderen die meer nodig hebben dan andere kinderen.
Dagen meegedraaid op het speciaal onderwijs (cluster 4) en hier kwam ik erachter dat dit niet mijn ding is.
Ik heb zeker wel het geduld en ben heel duidelijk en consequent...alleen laat mijn lichaam het niet toe om op dit soort scholen te werken. Voor mijn gevoel moet ik hier op de toppen van mijn zenuwen werken en dat red ik fysiek gezien niet. Ik zal dan binnen een jaar thuis zitten... Ik heb gewerkt in het Praktijkonderwijs en dit vond ik fantastisch!
Helaas redde ik dit fulltime niet. Mijn lichaam liet mij in de steek. Heel moeilijk te accepteren; je wilt iets heel graag, maar je lichaam houdt je tegen.

Nu werk ik in het VO als docent Nederlands. Ik sta voor 'zorgklassen'. Dus ook leerlingen die meer individuele aandacht en meer duidelijkheid nodig hebben. Vorig jaar heb ik aan leerlingen van havo/atheneum lesgegeven. Ook prima, maar mijn teamleider zag dat ik hier niet gelukkig van werd. De school had een docent nodig die de zorgklassen wilde lesgeven en ik wilde dit ook graag zodat ik mijn ei kwijt kon. Dus beide partijen gelukkig :-D

Het enige wat ik mis, is het hebben van een eigen klas. Dus de hele week voor één klas staan. Ik ben wel mentor van een klas, maar dit is heel anders dan de hele week een eigen groep hebben. Voor mijn lichaam is het werk dat ik nu doe veel beter. De werkdruk vind ik hier veel lager dan in het speciaal onderwijs en ook basisonderwijs.

Ach, je kunt niet alles hebben toch ;-)