Kinderen reageren op elkaar.

[Nicoletje]

Ik loop momenteel mijn LIO in een leuke groep 6/7. Hartstikke leuke klas en ik heb het er goed naar me zin. De klas begint nu ook goed te draaien. Vorige week en deze week irriteer ik me aan een aantal dingetjes:
* Het op elkaar reageren.
Er hoeft maar een pen te vallen of een aantal kinderen roepen al gelijk de naam van de leerling (en dan op een zeurende toon), als 5 kinderen het antwoord weten op een vraag en één leerling mag het zeggen reageert de rest op die leerling (jjjaaaaaa.... dat wou ik ook zeggen), ze reageren vaak op elkaar met een zeurende ondertoon.
* Elkaar irriteren
Het afpakken van een potlood, tegen iemand aanlopen als ze naar de wc gaan, een medeleerling aantikken, boekje wegpakken.
* Het constant door de klas lopen.
Lopen voor een nieuw potlood, naar een klasgenoot lopen (waarvoor, geen idee), ze zijn heel beweeglijk.
* Slecht zelfstandig kunnen werken.
De kinderen kunnen slecht zelfstandig werken. Dit komt ook omdat ze veel op elkaar reageren. Van iets kleins maken ze iets heel groots.

Ik heb zelf al wat dingetjes bedacht om dit op te lossen/minder te laten worden. Maar nu ben ik benieuwd wat voor tips jullie hebbben.

[meesterlaus]

Zoals ik het hoor is er geen "leuke" sfeer in de groep, of wel?
Anders zou je een "de leukste klas" wedstrijd kunnen organiseren waarin ze tijd kunnen winnen voor een "feestje" aan het eind van de maand.
En waar ze veel bij samen moeten werken en daarbij juist de goede punten bij elkaar moeten benoemen!

[Geoffrey]

Sowieso vrij specifiek omschrijven welk gedrag je wel en niet wilt zien. Benoem maar gewoon dat jij je stoort aan dat jengelende toontje en dat je dat niet meer wilt horen.

"Jengelen doen ze in de kleuterklas. Wij zijn de bovenbouw. Van jullie verwacht ik dat jullie gewoon je mond houden als iemand een antwoord heeft gegeven, of als iemand per ongeluk z'n pen laat vallen. Of nog beter: als iemand z'n pen laat vallen, raap je die voor hem op. Dan ben je pas echt een bovenbouwer."

Wat betreft de andere issues:

- "Je blijft van elkaar en elkaars spullen af."
- "Je krijgt aan het begin van zelfstandig werktijd drie minuten om de spullen te regelen die je nodig hebt. Daarna blijf je op je kont zitten en zorg je dat je aan het werk bent."

Dat zijn heel simpele afspraken die je prima met een bovenbouwklas kunt maken en waar je ook gewoon consequenties aan kunt verbinden. Ik werkte zelf gewoon met naam op het bord en minpuntjes erachter. Lopen door de klas? Toch jengelen? Een minpuntje achter je naam. Drie minpuntjes bij elkaar gespaard = straf.

Daarnaast had ik nog een andere stimulans in de vorm van een beloningsklok. Dat was een kartonnen klok en draaibare wijzer die elke week op 0 begon. Als ik vond dat de kinderen goed hadden gewerkt, zette ik de klok vijf minuten vooruit. Ging het niet zo goed? Dan gingen er weer vijf minuten vanaf. Op die manier konden de leerlingen sparen voor 'leuke minuten' op vrijdagmiddag. Als ze bijvoorbeeld 25 minuten bij elkaar hadden gespaard, mochten ze 25 minuten spelletjes doen (of een andere leuke activiteit). Die tactiek werkte bijzonder goed. Als de kinderen bijvoorbeeld rumoerig waren, hoefde ik maar naar de klok te kijken en ze begonnen meteen te fluisteren "Ssssttt... straks gaat de klok nog terug!!"

Succes!

[thomas]

[juf suus]

[Chantalbart]

Dit lijkt mijn klas wel!

Ik doe nu ook mijn LIO-stage in groep 6/7.
Leuke klas, veel (leer)problemen.
Ik herken het verhaal precies!
Het probleem is dat ik hierdoor erg aan mezelf ga twijfelen.

Elke dag begin ik weer opnieuw en probeer positief te blijven.
Maar het lijkt wel of de kinderen gewoon lekker hun eigen gang willen gaan.
Ik word er zo moe van om iedere keer weer alles 100 x uit te moeten leggen.
Ik ben erg duidelijk naar de kinderen, wil positief blijven, maar dit lijkt niet echt te helpen.
Een beloningssysteem gebruik ik ook in de klas d.m.v. streepjes op het bord (dit werkt wel goed).
Ook heb ik een stilte teken ingevoerd en dit gaat ook heel goed.

Toch zit ik nog met dezelfde problemen als jij.
Ik baal er ontzettend van, omdat ik het graag leuk wil hebben in de klas.
Dit gaat erg moeilijk, omdat ik continu aan het waarschuwen ben en zelfs vaak straf moet uitdelen.

Ik denk dat ik ook strafwerk mee naar huis laat nemen als ze al een paar streepjes achter hun naam hebben.
Ook die beloningsklok lijkt me ook goed om mee te werken!

Nog meer tips?

[jufHetty]

De "wij"vorm werkt vaak goed, merk ik.
Als je een kind aanspreekt op gedrag, vertel er dan direct bij hoe het de rest van de klas is: storend/kost tijd/ irritant/vermoeiend/enz.
" "Wij" hebben last van het gedrag, "wij" kunnen niet goed werken omdat jij (....) doet. En volgens ons kun je dat wel."

En blijf er maar op herhalen: "Hee, nu doe je het weer"tot "Hee, nu deed je het goed, wat prettig zeg!" Een knipoogje doet ook vaak wonderen.
Zijn er steviger maatregelen nodig: oefen het gewenste gedrag, desnoods eerst met de hele klas. Maak er bv. een rollenspel van en werk dat verder uit.

Dit zijn van die dingen he....succes hoor!

[mgmariska]

Ook ik loop hier tegenaan met mijn lio stage. Ik loop deze op een Jenaplanschool in een combinatiegroep 6,7,8. In de stamgroep gaat het prima en weten de kinderen wie ik ben en dat mijn mentor en ik communiceren met elkaar. Hier heb ik (bijna) nooit 'last' van de kinderen.

Nu heb ik een instrcuctiegroep 7, helemaal alleen want mijn mentor heeft dan een andere instructie 7. Er komt dan een ander deel van 7 uit een andere groep en deze geef ik dan een paar uurtjes instructie op de maandag en de dinsdag. Maar het duurt zo lang voordat ze stil zijn.. En idd dat op elkaar reageren, met elkaar continu willen praten en nog geen 5 minuten zelfstandig met hun mond dicht kunnen praten. Vandaag een zogenoemde donderpreek gehouden. De kinderen ook laten vertellen hoe zij vonden dat het ging. Wel een postitief gesprek geweest. Regels en afspraken voor een 2de keer met hen herhaalt en hoe ze het zelf vonden gaan. Nu maar hopen dat het volgende week weer goed gaat. Op donderdag krijgt deze instructiegroep 7 instructie van een collega en die heeft hier ook last van. Gelukkig.. het ligt niet aan mij!

Ik vond de regel van het strafwerk mee naar huis wel heel goed. Heb namelijk ook de regel met 3 waarschuwingen en dan blijven zitten in de pauze. Maar dit werkt nog niet echt, dus misschien dat strafewerk voor thuis wel werkt. ga ik uitproberen.

Nog meer tips nog steeds welkom want ik denk dat veel mensen hier iets aan hebben! Helemaal tips voor een groep die je maar eeen paar uurtjes hebt, zoals ik met de instructie. Thanks!

[jufHetty]

[Sylvia]

Wat fijn om dan weer zo'n positieve benadering te lezen. Ik ben namelijk helemaal geen voorstander van straf geven en hoef dan eigenlijk ook nooit te doen. Niet omdat ik van die brave kinderen in mijn klas heb hoor, maar door heel veel met gemeende complimenten te werken en te laten merken dat ik bepaalde dingen persoonlijk waardeer. Kinderen doen je graag een plezier en willen graag aardig gevonden worden door de leerkracht.
Een beloningssysteem werkt meestal maar tijdelijk, dan moet je weer wat anders verzinnen. Ik zou dat dus niet zo snel aan het begin van het jaar gebruiken. Als de kinderen een tijd goed gewerkt hebben, benoem dat dan en zeg bijv dat je, omdat zij zo goed doorgewerkt hebben, zelfs nog tijd over hebt voor een spelletje. Ook al is dat eigenlijk niet zo, maar maak daar dan eens ruimte voor. Dat is heel bevordelijk voor een goede sfeer in je klas.

Zie ook de humor in van situaties, maak eens een grapje. Naar een kind wat zomaar wegwandelt: Pietje ben je je stoel kwijt, moet ik je even helpen zoeken? Bij kinderen die door je instructie heenkletsen: oh meiden het spijt me, wat ben ik onbeleefd door zomaar door jullie heen te praten! Bij een kind dat je napraat: hé we hebben een papagaai in de klas, ga je straks ook nog vliegen? De boodschap is dan ook duidelijk, maar kinderen blijven in een goed humeur. Als ze regelmatig op hun kop krijgen worden ze niet vrolijker en dan krijg je over het algemeen nog meer ongewenst gedrag. Je komt dan eigenlijk in een viceuze cirkel terecht en daar is heel moeilijk uit te komen.

Dat positief omgaan met kinderen echt werkt heb ik zelf ervaren. Een paar jaar geleden had ik een vreselijke liostage. Door begeleiding van een geweldige mentor ben ik geslaagd. Ik heb toen heel veel situaties nog eens bekeken en gedacht hoe ik dat anders had kunnen doen. In mijn werk heb ik dat toegepast en ik begin nu mijn 3e jaar, altijd met heel veel plezier zonder ook maar 1x strafwerk te hebben hoeven uitdelen.

[Geoffrey]

Oké, maar het feit dat je geen strafwerk geeft betekent nog niet dat je nooit straf geeft. Word je wel eens boos? Laat je wel eens een activiteit niet doorgaan? Heb je nooit een gesprekje met een leerling over zijn gedrag? Je kunt er wel van uit gaan dat je alleen maar positief stimuleert omdat je nooit strafregels geeft, maar andere vormen van gedragscorrectie kunnen door de leerling evengoed als straf ervaren worden.

Ik ben zelf een groot voorstander van oorzaak en gevolg. Als leerlingen hun best doen, worden ze beloond. Als leerlingen lopen te klieren of er met de pet naar gooien, dan is daar een negatieve consequentie aan verbonden. Net als in het echte leven. In een geval als dit stel je als leerkracht heel duidelijk de regels en mijn ervaring is dat leerlingen het ook echt wel weten als ze die overtreden. Dan kiezen ze er dus bewust voor om de consequenties te aanvaarden en dat is een goede les in het nemen van verantwoordelijkheid voor je daden.

Vergis je niet, ik ben absoluut ook voorstander van positief stimuleren en uitgaan van de potentie die kinderen hebben. Maar ik ga negatief gedrag niet verbloemen met de deken der liefelijkheid. Net als in het echte leven zullen kinderen een aai over de bol moeten verdienen. Dat was mijn instelling voor de klas en mijn leerlingen pikten dat gauw genoeg op. Ook ik had een goede relatie met de kids en ging ook elke dag met plezier aan het werk.

Er zijn uiteraard meerdere wegen die naar Rome leiden .

[Sylvia]

Geoffrey, je hebt helemaal gelijk. Natuurlijk corrigeer ik kinderen en heb ik gesprekjes met ze en er zullen er vast wel bij zitten die dit als straf ervaren. Door later weer gewoon met ze om te gaan en te laten merken dat ze deze reactie van mij kregen door het gedrag dat ze op dat moment vertoonden is dat gevoel dan al weer snel verdwenen en dat heb je niet als ze thuis nog strafwerk moeten maken. Dan hebben ze zich de rest van de dag goed gedragen en dan worden ze er thuis weer mee geconfronteerd. Ik vind dat de correctie meteen moet volgen op het ongewenste gedrag.

Met het stukje humor bedoel ik ook niet dat je al het verkeerde gedrag maar met een grapje af moet doen. Ik bedoel er meer mee te zeggen dat je moet voorkomen dat je in een negatieve cirkel terechtkomt. Als je al een paar keer gemopperd hebt dan krijgen kinderen ook het gevoel dat ze het toch niet goed kunnen doen. Als je dan af en toe eens een luchtigere opmerking er tussendoor gooit scheelt dat enorm. Anders krijg je alleen maar het gevoel dat je politieagentje aan het spelen bent en heb je geen oog meer voor de leuke dingen.
Overigens geef ik meteen toe dat er kinderen zijn die je niet altijd even aardig naar het gewenste gedrag kan sturen en die best wel eens een reprimande nodig hebben, maar over het algemeen willen de meeste kinderen toch graag lief gevonden worden en daar moet je gebruik (geen misbruik) van kunnen maken.

[Mniekske]

Ik probeer ook zoveel mogelijk humor te gebruiken. Niet tegen een kind zeggen: hou op met me napraten, maar inderdaad de papagaai: ojee jongens, daar is de papagaai weer. Ik merk dat dit goed werkt, de kinderen weten precies wat ik bedoel. Blijft een kind echter storen ga ik daar wel op in en spreek ik hem er op aan.
Verder hou ik ontzettend van voorlezen en de kinderen vinden het ook heel leuk als ik voorlees. Daarom beloon ik regelmatig met een stukje voorlezen als ze goed hebben gewerkt. Wanneer ze niet goed hebben gewerkt benoem ik dit ook: Omdat ik zoveel op jullie moest wachten, kunnen we nu niet meer voorlezen (of een spelletje doen)

Waar ik wel tegenaanloop, is dat de kinderen niet altijd even eerlijk zijn. Wanneer er ruzies plaatsvinden op de speelplaats bijvoorbeeld praat ik deze altijd uit. Ik wil graag weten wat er is gebeurd, bijna altijd komen de kinderen met 2 verschillende verhalen. Nou vind ik dit nog niet eens zo onlogisch, elk kind heeft natuurlijk zijn eigen versie van het gebeurde, maar meestal lijken deze versies totaal niet op elkaar. En niemand wil toegeven dat hij niet helemaal de waarheid heeft verteld. Hoe gaan jullie hier mee om?

[Michaeladenise]

Ik heb hetzelfde probleem, ik loop stage in groep 2 en de kinderen reageren ontzettend op elkaar.
Heb al vanalles geprobeerd, zoals stilteteken en positief benaderen, maar het lijkt niet echt te werken.
Hebben jullie hiervoor misschien nog tips?

[Joke]

Dit gedrag hoort bij het uitproberen. Het zal net zo lang doorgaan tot je hebt laten merken dat je het niet accepteert en bij deze groep de juiste weg hebt gevonden (die bij een andere groep weer heel anders zou kunnen zijn).
Het gaat dus niet vanzelf over.
Maar o wat is het moeilijk om de juiste 'toon' te vinden.