door teacher20 op 30 dec 2007, 17:34
Hoi allemaal,
Ten eerste bedankt voor jullie reacties.
Het gaat nu beter dan in het begin. Maar het gaat absoluut nog niet zoals ik het graag hebben wil. De kinderen zijn stuk voor stuk erg leuk, maar zoals ik al eerder zei: als groep kunnen ze echt (druk) vervelend zijn. Ik merk dat mijn coach (collega waar ik de klas mee deel) ook tegen deze problemen aanloopt. De klas heeft voor haar net iets meer respect, maar dat verschilt ook per kind. Kinderen vinden het bij mij even leuk als bij haar (dat hoor ik op oudergesprekken terug), dat doet me goed.
Ik heb zelf het idee dat ik de lat voor mijzelf te hoog leg. Ik wil zoveel dingen bereiken, zoveel dingen doen. Ik heb gemerkt dat het in deze klas al fijn is als je het programma op een normale, 'standaard' manier krijgt afgewerkt. Er is elke keer wel weer iets: problemen in de pauze, kind dat geregeld uit z'n slof schiet (op de meest ongunstige momenten), kind met autisme, kind met ADHD..... Soms ben ik kapot na een lesdag.
Ik heb met voorgenomen om me erbij neer te leggen: dit is een klas die drukker is, die meer tijd nodig heeft bij leswisselingen, die enthousiast is (kinderen hebben veel te vertellen). Ik merkte dat ik in een negatieve spiraal zat (alleen maar zeuren, mopperen). De laatste tijd probeer ik, omdat het vaak als groep niet lukt, kinderen individueel te benaderen, praatjes te maken en tijd voor hen te maken. Dit gaat best aardig.
Als ik kijk naar de resultaten van mijn onderwijs, dan zie ik dat die ruim voldoende tot goed zijn. Kinderen scoren goede cijfers en blokken die ik alleen geef (dus van begin tot einde zonder inmenging van coach) laten ook zeer goede scores bij de kinderen zien. Dat doet mij erg goed!
Ik vind het nu moeilijk kiezen: moet ik een andere weg inslaan (vorige stages loste ik veel zaken op met humor) of moet ik ze zo strak houden. Ik ben bang dat als ik de weg van de humor insla, dat de kinderen zelf het heft in handen nemen en over me heen lopen. Dus ben ik geneigd om zo verder te gaan, op de ingeslagen weg dus.
Ik heb soms het idee dat 'ik het niet kan' (voor de klas staan). Maar dat idee praat ik me telkens uit het hoofd. Ik vind het echt geweldig om met kinderen om te gaan, alleen had ik me deze LIO anders voorgesteld (als jullie begrijpen wat ik bedoel...).
Hoop dat jullie nog eens willen reageren...
Nogmaals bedankt!