Leerkracht worden... een keuze of ervoor geboren?

[juf naomi]

Ik wist al vanaf de kleuterklas dat ik juf wilde worden. nooit getwijfeld en zelf van het vwo af gegaan om havo te gaan doen, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan.
Ik denk nu wel es dat ik misschien toch wel vwo had moeten doen, omdat ik ook wel voor het voorgezet onderwijs wil, maar toch juf ben ik en zal ik blijven. Speelde altijd juf vroeger en vanaf dag 1 heb ik stage heerlijk gevonden. Ook nooit moeite mee gehad en altijd leuke stages, dus het zal wel in me zitten.
geloof echt dat je er gevoel voor me hebben en het in je moet hebben van jongs af aan. een vriend van mij wilde het ook, maar heeft het gewoon niet in zich. is dan ook in het tweede jaar gestrand. heel jammer, maar het moet echt in je zitten. gelukkig zijn er genoeg mensen die het in zich hebben

[juf_esther]

[KT Belle]

[KT Belle]

[Summer]

Tja, inderdaad. Ik wist nooit echt wat ik wilde worden. Ook vroeger (ik ben pas 27, hoor ;D) wist ik het nog niet. Dit in tegenstelling tot m'n dochter van bijna zes, die weet al precies wat ze wil worden (dokter, dus). De vraag is inderdaad zo cliché.
Ik heb een jaartje MTS gedaan. M'n moeder had deze opleiding ook gevolgd, dus ik dacht: misschien is dat wel wat voor mij. Maar ja, 't viel toch tegen. Ja en als je 16 bent en je 'moet' dan gaan kiezen in welke richting je derest van je leven wil gaan werken, is dat toch een hele stap :-\. Wist ik veel!!!
Ik heb de MEAO afgemaakt, heb nog een toeristische opleiding gevolgd en ook daar weer een diploma gehaald. 't Leek me leuk om in het buitenland te werken met kinderen.(entertainment-kant).
Na veel opleidingen moet je uiteindelijk toch de arbeidsmarkt op. Je kan nu eenmaal niet voor altijd op school zitten ( dacht ik). Ik heb dus diverse banan gehad, maar helaas in geen van allen ECHT voldoening kunnen vinden. :'(
Samen gaan wonen, trouwen, een mooie, lieve dochter...maar dat werk, dat bleef maar sleur. Ik heb ondertussen nog m'n beveiligingspapieren gehaald en vier jaar onregelmatig gewerkt.
Heel lang ben ik opzoek geweest naar wat ik nu echt wilde. Uiteindelijk had ik me twee jaar geleden aangemeld voor de PABO, maar twijfelde toen nog té veel (financiën, oppas, etc).
M'n dochter zit nu zelf bijna twee jaar op de basisschool en ik zie hoe leuk het is en hoe enthousiast de leerkrachten zijn en blijven. Zelf ben ik als ouder zeer actief op school (dat zal komende jaren dus wel wat afnemen) en heb laatste twee maandjes zelfs bijna fulltime meegeholpen. 't Was een zeer drukke periode met van alles en nog wat. Er gaat stiekum toch veel tijd in dingen zitten die je als ouder normaalgesproken niet ziet en daarbij zie je natuurlijk ook wel de mindere momenten, maar die kunnen niet op tegen de positieve dingen die er zijn. Het heeft me net dat laatste zetje gegeven dat ik nodig had om de knoop door te hakken. Ik weet het nu echt zeker!!!
Cliché, maar kinderen zijn inderdaad de toekomst en ik wil ze graag een goede basis meegeven (tja, ik blijf altijd het type 'wereldverbeteraar' )
Enne, ik ben er nu pas achter...ookal heb je gekozen voor een bepaalde richting, het is nooit te laat om te switchen!!!
In september start ik met de voltijd en ik kan je zeggen dat ik er zin in heb!!!

[KT Belle]

[Krul]

nou nieuwsgierige koosje ik ga PABO doen omdat ik eigenlijk altijd al juf heb willen worden.
door ziekte heb ik het de eerste keer niet af kunnen maken, ik moest na 3 maanden al stoppen.
dus nu, 3 jaar later, ga ik het weer proberen. dit keer in deeltijd ipv voltijd.

[lachebek]

[Juf Jessi]

Goh, leuk om de verhalen van anderen te lezen. Zo zie je nog maar eens dat het raar kan lopen...

Ikzelf heb eerst het Grafisch Lyceum gedaan (multimedia vormgeven) maar ik kwam er al tijdens mijn stages achter dat het vak voornamelijk bestaat uit hele dagen achter de pc. En die pc zegt niets terug... bovendien gaat het in de grafische branche vaak niet om creativiteit maar om geld. En daar heb ik dus geen leven lang zin in. Ik ben een tijdje leiding geweest bij de kleinste scouts en dat vond ik erg leuk, bovendien lijkt het me heerlijk om de kids dingen bij te brengen en creatief met ze bezig te zijn. Ik ben benieuwd! ;D

[Juffie Nine]

Of ik ervoor geboren ben om juf te worden??
Ik weet het werkelijk niet, want ik moet nog aan de PABO beginnen.
Misschien zit het in m'n genen, want mijn moeder werkt ook in het onderwijs.
Maar of je nou van kleins af aan al interesse in kinderen hebt of dat het pas later boven is gekomen is voor mij van minder belang.
Het enige wat ik weet is dat ik het NU geweldig vind met kinderen bezig te zijn en dat ik niet kan wachten daar eindelijk mee te beginnnen! ;D

[bovenbouwjuf]

[tine]

Ik heb dit topic nog eens doorgelezen, en merk toch dat ik er behoorlijk over nadenk of ik 'geboren' ben om voor de klas te staan..
Ik wilde nóóit juf worden.. leek me vreselijk. Ik weet nog dat een decaan ooit zei dat de Pabo misschien een optie was, en ik snapte die man maar niet. Ik weet niet wat het was wat me zo tegenstond hoor..
Toch begon ik aan de pabo, eerlijk gezegd omdat ik niet wist wat ik anders moest doen..
Maar ik moet zeggen; tijdens die vier jaar op de Pabo groeit dat gevoel van 'leekracht-zijn' wel. Je mentaliteit verandert ook behoorlijk.
Talent geloof ik trouwens niet zo in.

En toch.. zie ik mezelf nog steeds niet mijn hele leven fulltime voor een klas staan. Voorlopig lijkt het me super, maar niet mijn hele leven.
Ik heb het gevoel (degenen die het topic over doorstuderen na de pabo lezen weten dit denk ik wel..) dat ik nog niet klaar ben.. ik wil méér, ik wil nog even blijven leren, want er zit zoveel meer áchter het onderwijswereldje, en dát trekt me!


oh en genen; mijn moeder zit ook in het onderwijs.. ik heb toch het idee dat je door je ouders ook wel sneller een keuze maakt voor het onderwijs. Gek iets he!?

[Sunny]

[Meester-Koen]

[juf an1ta]