Ik herken Geoffrey's verhaal. Ik was altijd anti-hyves, en ik werd niet goed van die mailtjes of ik ook hyves wou, maar uiteindelijk heb ik het toch maar eens geprobeerd en het is best grappig. Zo heeft het korfbalploegje dat ik training geef een eigen hyves, en spreek ik op die manier mensen van de pabo af en toe nog eens.
Ik bne wel wat 'vreemd' wat hyves betreft, omdat ik heel veel mensen niet accepteer als hyvesvriendjes. als ik mensen in het dagelijks leven niet spreek, hebben ze me volgens mij ook niks te zeggen op hyves, en voeg ik ze ook niet toe. Behalve dan mensen die ik 'uit het oog verloren ben'.
Tijdens mijn LIO wouden kinderen me ook steeds toevoegen op hyves (als ze eindelijk mijn achternaam goed gespeld hadden tenminste, ze zaten steeds op de verkeerde hyves

), maar dat heb ik toen niet gedaan. Ze hoeven niet mijn hele privéleven te zien. Ik was wel lichtelijk in shock toen ik na een oudergesprek thuiskwam en zag dat die moeder wou toevoegen op hyves... Daar doe ik ook niet aan. Ik heb nu zoveel mogelijk afgeschermd, want kinderen kwamen zelfs al via mijn hyves op mijn weblog terecht.
Tijdens mijn afscheid van de LIO heb ik toegezegd dat ze mij in de vakantie best mochten toevoegen op hyves, omdat ik niet meer hun meester ben. In het begin krabbelde er nog wel eens een kind, maar nu hoor ik niks meer van ze. Binnenkort haal ik ze weer uit mijn vriendenlijst, want ik blijf er bij dat ik hyvsen met kinderen niet zo nodig vind. Ik zei tegen kinderen altijd: "Je kunt op school de hele dag al tegen me praten, dus dan hoeft dat 's avonds op hyves niet meer."
Alhoewel je trouwens niet altijd je privéleven 'geheim' kunt houden. Toen ik laatst in de bioscoop zat, zat ik voor de film begon uitgebreid enkele privédingetjes te bespreken, tot ik op een gegeven moment de giecheltjes achter mij herkende....
Ik ga eens even op de paboforum hyves kijken.