Als bekeerde en overtuigde moslima (alweer 12 jaar hoor!) vind ik alle zuilen even mooi. Het klopt ook dat voor veel mensen hun geloof meer een cultuurgebeuren is dan iets anders. Ook daar kan ik best respect voor opbrengen. Ik denk dat je dan ook niet van te voren al kan zeggen dat bepaalde kinderen dingen wel of niet mogen, alleen omdat ze officieel een bepaalde achtergrond hebben (zoals in het voorbeeld waarin er al voor speciale worst is gezorgd voor een kind uit een gezin waarin daar misschien wel helemaal geen behoefte aan is). Maar het tegenovergesteld gebeurt ook: dit is kip, dat mag je best, terwijl overtuigde moslims niet alleen geen varkensvlees eten, maar ook geen ander vlees tenzij het ritueel geslacht is...
Ik hoorde laatst van een vriendin het verhaal van een Egyptisch jongetje die Christen is. Hij kwam thuis met de mededeling dat hij moslim was. Ouders verbaasd, hoe kom je daar nu bij? Antwoord: dat zegt de juf. De juf zegt dat iedereen uit Egypte moslim is en dat ik geen varkensvlees mag... Dan sla je de plank natuurlijk volledig mis. Vraag er naar en als mensen overtuigd met hun geloof omgaan dan komen ze vanzelf vertellen of uitleggen wat ze wel en niet mogen (meestal weten de kinderen dit dan ook heel goed zelf).
Ook op de opmerking van Mark wil ik nog even reageren: Helemaal mee eens: volgens de Islam is het ook helemaal niet de bedoeling om je vol te vreten na zonsondergang en in de meeste gezinnen gebeurt dat ook niet. Geloof mij: al zouden mensen het willen, dan nog is het fysiek onmogelijk op de nuchtere maag, het is vooral een hardnekkig beeld dat mensen hebben.
Mijn tip: ga niet teveel uit van wat je denkt dat mensen denken, geloven, mogen en niet mogen maar ga het gesprek erover aan... DE moslim bestaat niet. Net zo min als DE christen, DE katholiek of DE Nederlander bestaat.