door pedagogiekstudente op 04 mei 2015, 10:32
Fijn dat er zo meegedacht wordt door jullie! Met deze antwoorden kan ik wat, kunnen wij wat. Ik ben, samen met een medestudent, bezig met een vrij breed oriënterend onderzoek naar educatie in de kinderopvang/ peuterleeftijd.
Steeds meer kinderdagverblijven gaan ook met VVE-programma's werken en er schijnen ook al proeven te zijn waarbij driejarigen naar school gaan.
Ik heb het idee dat er steeds meer verwacht wordt van kinderen en dat begint al op jonge leeftijd. Ik heb zelf op een BSO in een basisschool gewerkt en toen ik een keer aankwam op mijn werk zat een deel van groep 1 in ons BSO-lokaal een Cito-toets te maken. Daar schrok ik een beetje van. Tafeltjes uit elkaar en ze schreven met een geel potlood om niet van elkaar af te kunnen kijken.
Misschien gaat het niet zo zeer over educatie op jonge leeftijd, maar de manier waarop en over de prestatiedruk die het met zich mee kan brengen en de vraag of jonge kinderen nog genoeg ruimte over houden om zelf op onderzoek kunnen gaan naar wat ze willen leren als ze voor een groot deel wordt verteld wat ze moeten leren?
Steeds vaker denk ik als ik kinderen dingen zie doen 'dat kon ik pas rond een latere leeftijd'. Hoe kan dat?
Heel indrukwekkend vind ik het om te zien hoe een kind van drie kan tellen tot honderd en op zijn vierde kan lezen, maar hoeveel aandacht moet daar naar toe gaan?