door Robje op 18 sep 2013, 12:24
Overigens frappant dat scholen met gewichtenleerlingen na minstens 8 jaar VVE, verlengde schooldagen, kleinere klassen, meer middelen etc. nog steeds milder worden beoordeeld. Ik werk op een witte school met leerlingen uit de middenklasse. Die zitten gewoon met 30 kids in een combiklas met een aantal etiketten in de klas dat waarschijnlijk groter is dan de gemiddelde klas in een achterstandswijk/prachtwijk/krachtwijk/kansenwijk/Vogelaarwijk.
Je ziet simpelweg een klassering; de hoogste scores bij de elite; erfelijk en opvoedkundig de wind mee, geld zat voor bijles als er een keutel dwarszit. Daarna volgen de gewichtenscholen; scoren qua kale prestaties onder het gemiddelde maar vanwege het oetsjiekoetsjoepoldernivelleringsgedrag in Nederland krijgen ze vaak erg positieve cijfers. De klappen vallen in de grote middenmoot; te groot voor het servet, te klein voor het tafellaken; grote klassen, mbo/hbo-opgeleide ouders die financieel al bij de strot gegrepen worden zodat bijles vaak geen optie is (je moet je afvragen of dat de oplossing is).
Ik schets het natuurlijk erg zwart-wit en weet dat de realiteit een stuk genuanceerder is. Dat de "elitescholen" in een gunstige positie zitten kan ik ze niet kwalijk nemen. Dat scholen met heel veel gewichtenleerlingen zoveel extra middelen krijgen, daar heb ik wat meer moeite mee. Uiteindelijk presteren ze nog steeds onder gemiddeld en de grote middenmoot waar een potentieel zit dat met wat ondersteuning/middelen zou kunnen excelleren, dat blijft hangen in gematigde scores. Ik dacht dat we de zesjescultuur wilden doorbreken. Geef het eens een kans en geef alle leerlingen met hetzelfde gewicht/middelen. Ik denk dat met iets kleinere klassen in de grote middenmoot gigantische sprongen vooruit kunnen worden gemaakt omdat er dan ruimte komt voor talentontwikkeling i.p.v. hoorcolleges aan groepen van soms meer dan 30 leerlingen die ook nog wat belemmeringen herbergen.