Ik denk dat dat overal zo is.
Ik werk op mijn basisschool in twee groepen 8. De ene groep is hartstikke leuk, reageert overal positief op. De andere groep is zo gedesinteresseerd dat ik alle mogelijke moeite moet doen om ze te motiveren en zelfs dan is er altijd nog een deel dat je 'aan de haren erbij moet slepen'.
Ik zie het maar zo: zo zal ik nooit wegzinken in duffe of eindeloze herhaling van lessen die ik al eens eerder gaf. Ik blijf mezelf hierdoor ontwikkelen.
Door steeds te zoeken naar verrassende items of benaderingen blijf ik 'bij de tijd' en word ik op mijn leeftijd niet wat ik vroeger met alle oudere collega's zag gebeuren: een stijve, oude chagrijn, alleen maar uitkijkend naar het moment van pensioen, niet meer bereid zich in te spannen en nergens meer aan mee willen doen.
Onlangs kreeg ik nog te horen dat ik voor zo'n oude dame (met ontzag uitgesproken
) nog best sterk was, goed kon voetballen en hard kon lopen. Nou, dan doe ik het nog niet zo slecht toch?