18 december jongstleden is mijn schoonmoeder enorm plotseling overleden. Ze heeft twee maal een hartstilstand gehad en het was klaar. Op de veel te jonge leeftijd van 48 jaar is ze weggerukt uit ons midden..
Nu is het zo dat ik 19 december mijn laatste dag zou hebben in de kinderopvang, dan 2 weken vakantie en op 5 januari start ik als juf bij de kleuters. Ik vond deze overstap al enorm spannend, bedoel het gaat toch om de baan waar je echt voor 'gestudeerd' hebt en wat je de komende jaren zeker zult blijven doen.
Alleen nu vind ik het nog moeilijker. Ik heb op mijn oude baan de 18e alles uit mijn handen laten vallen en geen kans meer gehad om goed afscheid te nemen van mijn collega's, de kinderen en de ouders. Dat is voor mijn gevoel dus nog niet goed afgesloten.
En dan straks de 5e moet ik het helemaal zelf gaan doen, een nieuwe baan, een nieuwe start, nieuwe collega's en kinderen, nieuwe ouders, nieuwe regels.. Zelf de dagen inrichten en helemaal zelf de ontwikkeling van de kinderen bijhouden.
Kortom ik moet mijn kop er zo verschrikkelijk bijhouden..
Het liefste was ik de 5e gewoon weer terug gegaan nar het werk op het KDV, daar ken ik alles en iedereen en kan ik met mijn gedachten op nul weer aan het werk.. maar nu.. ik vind het zo moeilijk, ga zelfs enorm aan mezelf twijfelen of ik het wel kan en het wel goed zal gaan doen.
Het liefste wil ik diep onder de dekens wegkruipen, en als ik dan aan mijn vriend denk, die nu al zijn moeder moet missen (ik ben 23, hij is 5 jaar jonger, reken maar uit..), word ik helemaal gek..
Sorry voor het warrige verhaal, maar heb echt even het idee met mijn ziel onder mijn armen rond te dwalen