door Ammoniumdichromaat op 14 jul 2013, 22:10
In 1994 behaalde ik m'n pabo-diploma. Direct na het behalen van dat diploma heb ik me ingeschreven als invalleerkracht in de gemeente waar ik destijds woonachtig was. Vlak na de zomervakantie ontving ik goed nieuws: een groepsleerkracht van een naburige basisschool was met zwangerschapsverlof gegaan. Ik kon dus meteen al aan de slag als invalleerkracht in een combinatiegroep (de groepen 1 en 2 waren op die bewuste school samengevoegd). Daarnaast heb ik nog invalwerk gedaan op enkele andere basisscholen binnen de gemeente. Ik heb veel scholen in die gemeente meerdere malen van binnen gezien, maar een vaste baan zat er voor mij niet in.
Invallen vond ik leuk en leerzaam (vooral in de kleutergroepen). Ik verdiende eindelijk m'n eigen salaris, maar was nochtans zo arm als een kerkrat. Ik had namelijk een schoolverlatersuitkering. Omdat ik invalwerk verrichtte, werd die uitkering tijdelijk stopgezet. Het salaris dat ik met het invalwerk verdiende werd soms pas maanden later verrekend met m'n uitkering... Een verre van ideale situatie dus!
Ongeveer een half jaar later diende zich een vacature in het voortgezet onderwijs aan, ik solliciteerde daarop en werd (tot mijn stomme verbazing) aangenomen. Nu, ruim 18 jaar later, werk ik nog steeds in het voortgezet onderwijs (zij het op een andere school dan waar ik mijn carrière in het voortgezet onderwijs begon).
Chaos is óók een vorm van orde...