Nog een paar weekjes en de vakantiegolf gaat weer beginnen. Mijn kar staat ook al klaar: beladen met surfplanken, ligfietsen, tent en toebehoren, boeken en nog veel meer. Kortom...vakantie. Lekker hoor. Ik zie er echt naar uit. Als 't kon, ging ik morgen al....Alleen pak ik het anders aan dit jaar.
Ik denk dat ik deze vakantie mijn onderwijs- en pedagogieboeken maar eens definitief thuis laat. Andere jaren kon ik echt genieten van een dosis vakantiepedagogiek op het strand. Languit op een strandlaken mij lekker verdiepen in de theorieën van prof. Dösen of Gal'perin. Zalig.
Het moet na zoveel jaar maar eens klaar zijn met verdieping en nascholing in de vakantietijd, m'n eigen tijd.
'Ga toch surfen', roepen mensen om mij heen. Tja, dat lijkt me een goed alternatief. Telkens als ik neig tot enige vorm van verdieping, roep ik mijzelf een halt toe en stap ik op de surfplank.
En ook de moet het dit jaar maar eens zonder mij doen. Dat noem ik de kunst van het loslaten. Die kunst ga ik de komende vakantie beoefenen. Ik moet nog een hoop leren. Er is werk en er is vrije tijd.
Hoe doen al die vakantiegangers dat toch? Het is haast om jaloers op te worden. Ik heb namelijk constant het gevoel werk en vrije tijd volledig door elkaar te gooien: een vorm van vrije werktijd of zoiets. Hierdoor lukt het me maar niet te ontkoppelen.
Eén ding weet ik zeker. Dit jaar wil ik echt een vakantie zonder kinderen..NU EVEN NIET !! Dan kom ik tenminste ook niet in de verleiding om mijn vakantiepedagogie te gaan beoefenen. Bovendien ben ik dan weer een stapje verder in de kunst van het loslaten. Ik moet nu eenmaal prioriteiten stellen om mijn doel te bereiken. Toch?
Tijdens de boeking van deze vakantie garandeerde de boerin mij, tevens de bazin van de boerencamping, dat er geen kinderen van welke leeftijd dan ook aanwezig zullen zijn.
Tenminste, in de periode dat ik op vakantie zal gaan.
Vakantie op maat noemde zij het! Ik ging direct akkoord.
Ze kon mij helemaal volgen en had begrip voor mijn situatie. We hebben nog zo'n half uur aan de telefoon gehangen. Toen al had ik een beetje dat vakantiegevoel en zag ik het weer helemaal zitten om tijdens de vakantie te ontkoppelen. Een lekker gevoel is dat, als mensen je kunnen volgen. Dat geeft betrokkenheid.
Ook stelde ze mij voor om mijn visitekaartjes bij wijze van symboliek thuis te laten en lekker die vakantiebril op te zetten. 'Ga toch surfen...' Zij ook al. Echt een mens naar mijn hart.
Ik heb reuze zin in die vakantie. Lekker kamperen bij de boer op een camping voor 21+ zonder kinderen.
Lekker genieten van een zonsondergang. Speciaal voor mensen zoals ik om van de kunst van het loslaten optimaal te kunnen genieten. Lekker surfen en fietsen en effe geen kinderen.... was het maar zover!
…..voor nog meer leesvoer tijdens de vakantiedagen